Diariusz Senatu RP: spis treści, poprzedni fragment, następny fragment

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 113. posiedzeniu, 20 lipca br. Do Senatu została przekazana 24 lipca i tego samego dnia marszałek Senatu, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do Komisji Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawił je senator Andrzej Krzak. Senator podkreślił, że ustawa ta zmierza do dostosowania ustawodawstwa polskiego w zakresie przeciwdziałania narkomanii do regulacji obowiązujących w Unii Europejskiej, a mianowicie wdrożenia do ustawy aktów wspólnotowych: dyrektywy rady 92/109/EWG z 1992 r. w sprawie wytwarzania i dopuszczania do obrotu niektórych substancji używanych do nielegalnego wytwarzania środków odurzających i psychotropowych oraz rozporządzenia rady 1672/200 z 2000 r., zmieniającego poprzednie rozporządzenie rady z 1999 r. ustanawiające system wspierania producentów niektórych roślin uprawnych.

Senator sprawozdawca przedstawił najistotniejsze zmiany wprowadzane rozpatrywaną ustawą. Zaliczył do nich, po pierwsze, zmianę definicji ustawowej konopi włóknistych, a mianowicie określenie zawartości delta-9- tetrahydrokannabilonu na poziomie poniżej 0,20% w suchej masie ziela, a nie, jak dotychczas, 0,30%. Po drugie, wprowadzenie do słowniczka nowych definicji terminów "producent", "importer", "wprowadzanie do obrotu". Po trzecie, umożliwienie pozyskiwania narkotyków przez jednostki organizacyjne administracji rządowej, na przykład przez policję, wykonujące czynności operacyjno-rozpoznawcze, w ilości niezbędnej do przeprowadzenia stosownych badań potwierdzających popełnienie przestępstwa. Po czwarte, objęcie kontrolą także prekursorów grupy IIA-R i IIB-R. Kontrola ta będzie polegała na obowiązku gromadzenia przez podmioty wprowadzające do obrotu prekursory tych grup informacji określonych w rozporządzeniach do ustawy oraz przechowywania tych informacji. Po piąte, wprowadzenie obowiązku znakowania prekursorów w sposób umożliwiający ich jednoznaczną identyfikację. Po szóste, umożliwienie prowadzenia obrotu detalicznego środkami odurzającymi, substancjami psychotropowymi i prekursorami będącymi środkami farmaceutycznymi wyłącznie aptekom. Po siódme, zapis o prowadzeniu przez inspektora do spraw substancji i preparatów chemicznych rejestru podmiotów wprowadzających do obrotu prekursory grupy IIA-R. Po ósme, przepis o obowiązku informowania przez podmioty wprowadzające do obrotu określone grupy prekursorów właściwych organów nadzoru, a mianowicie wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego albo powiatowego inspektora sanitarnego, o podejrzanych transakcjach. Zmiany obejmują także zaostrzenie odpowiedzialności karnej za obrót prekursorami w celu niedozwolonego wytworzenia narkotyków.

Senator sprawozdawca poinformował, że Komisja Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu postanowiła rekomendować Izbie wprowadzenie 4 poprawek do ustawy. Zdaniem senatora, najistotniejsza z nich to poprawka druga, która ma na celu ujęcie w zapisach ustawy regulacji prawnych zawartych w rozporządzeniu Rady Europy nr 302/93 oraz decyzji 102/97/EC Parlamentu Europejskiego i Rady Unii Europejskiej. Obie te regulacje prawne zobowiązują państwa członkowskie do utworzenia krajowego centrum monitorowania narkotyków i narkomanii oraz zobowiązują kraje członkowskie do współpracy z Europejskim Centrum Monitorowania, powołanym do życia rozporządzeniem nr 302/93. Krajowe Biuro do spraw Przeciwdziałania Narkomanii, działające już w Polsce na podstawie zarządzenia ministra właściwego do spraw zdrowia, z dniem wejścia w życie ustawy stanie się biurem w rozumieniu ustawy. Poprawka ta ma więc na celu zrównanie pozycji biura w polskim systemie prawnym z pozycją, jaką mają jego odpowiedniki w państwach członkowskich Unii Europejskiej. Wprowadza również dodatkowe zadanie biura, to jest powołuje w jego strukturach Centrum Informacji o Narkotykach i Narkomanii.

W rozpatrywanej ustawie zaostrzono odpowiedzialność karną za obrót prekursorami w celu niedozwolonego wytworzenia narkotyku przez podwyższenie z dwóch do pięciu lat kary pozbawienia wolności oraz kumulację tej kary z karą grzywny. Zgodnie z opinią Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu w świetle regulacji kodeksu karnego niedopuszczalny jest przepis przewidujący obligatoryjną kumulację grzywny z karą pozbawienia wolności. I dlatego komisja zaproponowała poprawkę dotyczącą art. 1 zmiany osiemnastej, w której spójnik "i" zastąpiono spójnikiem "albo".

Uchwała

Sprawozdawca komisji senator Wiesław Chrzanowski wskazał m.in., że ustawa reguluje kwestie dotyczące warunków wytwarzania, przetwarzania i wprowadzania do obrotu materiałów i wyrobów, które w stanie gotowym są przeznaczone do kontaktu z żywnością. Chodzi w niej o ochronę zdrowia i życia człowieka. Ustawa ma na celu dostosowanie naszego prawa do prawa Unii Europejskiej. W szczególności chodzi o dyrektywę Rady Europy z 21 grudnia 1988 r., dotyczącą zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu ze środkami spożywczymi. Obecnie problematyka ta w polskim porządku prawnym unormowana jest w rozporządzeniu prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z 22 marca 1928 r. Rozporządzenie to było wielokrotnie nowelizowane, ostatnio w 1970 r. Jest to już jeden z ostatnich obowiązujących jeszcze w Polsce aktów prawnych z lat dwudziestych zeszłego wieku. Można się więc spodziewać, że niezależnie od dostosowania do europejskich standardów legislacyjnych uchwalenie tej ustawy w nowoczesny sposób, zgodnie z aktualnymi wymaganiami, ureguluje tę problematykę. Z tego właśnie względu ustawa ma wejść w życie po upływie dwunastu miesięcy od ogłoszenia, z wyjątkiem tylko dwóch przepisów, które mają wejść w życie z chwilą naszego przyjęcia do Unii. Chodzi w nich bowiem o pewne czynności związane z działaniem Komisji Europejskiej i stosunkami z państwami jako członkami Unii Europejskiej. Wdrożenie regulacji wspólnotowych w zakresie objętym tą ustawą jest jednym z warunków koniecznych do umożliwienia swobodnego przepływu towarów między Polską, jako przyszłym członkiem Unii, a innymi państwami Unii Europejskiej.

Uchwała

Przedstawiła je senator Janina Sagatowska, Jak zaznaczyła, dotychczas, jeśli chodzi o zagadnienia regulowane rozpatrywaną ustawą, obowiązywały: dekret o zwalczaniu chorób wenerycznych, ustawa o zwalczaniu gruźlicy i ustawa o zwalczaniu chorób zakaźnych. Z jednej strony akty te zdezaktualizowały się ze względu na zmianę sytuacji epidemiologicznej, z drugiej zaś potrzeba stworzenia nowego aktu prawnego wynikała z konieczności dostosowania rozwiązań w tym zakresie do standardów unijnych.

Do najważniejszych rozwiązań proponowanych w ustawie należą: określenie wykazów chorób zakaźnych, zakażeń oraz biologicznych czynników chorobotwórczych, do których stosuje się przepisy ustawy; wprowadzenie obowiązku badań w celu wykrycia chorób zakaźnych, ograniczonego jedynie do osób szczególnie narażonych; nałożenie obowiązku poddania się badaniom przez osoby wykonujące prace usługowe lub pozostające w bezpośredniej styczności z osobą zakażoną; nałożenie obowiązku zgłoszenia zachorowania na chorobę zakaźną lub podejrzenia zachorowania oraz określenie trybu i formy dokonywania tych zgłoszeń; określenie zasad funkcjonowania sieci nadzoru epidemiologicznego i kontroli chorób zakaźnych oraz publikowania danych; sprecyzowanie zasad działania organów Inspekcji Sanitarnej w przypadku wystąpienia choroby zakaźnej; określenie zasad ogłaszania stanu zagrożenia epidemiologicznego lub epidemii; określenie zasad pokrywania kosztów szczepień.

Dwie poprawki do ustawy zgłosił senator Zbigniew Kulak podczas dyskusji. Pierwsza poprawka zmierzała do wyeliminowania z zakresu danych podawanych przez lekarza w zgłoszeniu zachorowań na AIDS danych dotyczących daty urodzenia pacjenta, jeżeli pacjent dane te zastrzeże i zastąpienia tych danych informacją dotyczącą wieku.

Uchwała

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 113. posiedzeniu, 20 lipca br. Do Senatu została przekazana 24 lipca. Tego samego dnia marszałek Senatu, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulamin Senatu, skierowała ją do Komisji Nadzwyczajnej Legislacji Europejskiej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Ustawę opracowano na bazie tekstu obowiązującej ustawy o rybołówstwie morskim, poszerzając ją o nowe uregulowania, wynikające zarówno z ustawodawstwa Unii Europejskiej, jak i z doświadczeń ze stosowania dotychczasowej ustawy.

Podstawowe zmiany dotyczą: po pierwsze, rozszerzenia zakresu spraw normowanych ustawą o utworzenie krajowego rejestru statków rybackich jako bazy danych zawierających informacje o polskiej flocie rybackiej w zakresie zgodnym z wymaganiami Unii Europejskiej oraz utworzenia systemu satelitarnego monitorowania ruchu statków rybackich zgodnie z wymaganiami Unii Europejskiej; po drugie, dostosowania systemu wydawania licencji na uprawianie rybołówstwa oraz na skup i przeładunek w morzu zgodnie z regulacjami Unii Europejskiej; po trzecie, utworzenia systemu kontroli zgodnego z wymaganiami Unii, a w szczególności wprowadzenia deklaracji wyładunkowej i wprowadzenia dzienników połowowych; po czwarte, wprowadzenia zmian wynikających z dotychczasowych doświadczeń w stosowaniu obowiązującej ustawy, a w szczególności uwzględnienia postulatów dotyczących możliwości połowów sportowo-rekreacyjnych w okresie ochronnym; i po piąte, ograniczenia dostępu statków o obcej przynależności do polskiej wyłącznej strefy ekonomicznej.

Uchwała

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 113. posiedzeniu, 20 lipca br. Do Senatu została przekazana 24 lipca. W tym samym dniu marszałek Senatu, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do Komisji Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu.

Sprawozdanie komisji w sprawie rozpatrywanej ustawy przedstawił senator Kazimierz Drożdż. Jak podkreślił, zmiany wprowadzone do ustawy o kulturze fizycznej dotyczą kilku zagadnień. Z obecnie obowiązującej ustawy wynika, że w danej dyscyplinie sportu może działać tylko jeden polski związek sportowy. Jednak przepis ten nie dotyczy związków zrzeszających sportowców niepełnosprawnych. Dzięki nowelizacji w danej dyscyplinie sportu będzie działał wyłącznie jeden polski związek sportowy, wspólny dla wszystkich sportowców.

Zmiany wprowadzone do ustawy - Prawo działalności gospodarczej związane są z tymi uregulowaniami.

Podczas dyskusji senator Kazimierz Kleina zgłosił poprawki do ustawy.

Sprawozdawca komisji senator Krzysztof Lipiec przypomniał, że przedmiotem uchwalonej przez Sejm ustawy jest przekształcenie z dniem 1 października 2001 r. Filii Politechniki Łódzkiej w Bielsku-Białej w nową uczelnię państwową pod nazwą Akademia Techniczno-Humanistyczna w Bielsku-Białej oraz stworzenie ram prawnych niezbędnych do dokonania odpowiednich przekształceń organizacyjnych.

Podstawowym kierunkiem działalności akademii ma być kształcenie oraz prowadzenie badań naukowych w zakresie nauk humanistycznych, ekonomicznych i technicznych. Nadzór nad akademią sprawować będzie minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego. Ustawa będąca przedmiotem obrad reguluje też skutki prawne utworzenia akademii dotyczące pracowników i studentów filii w Bielsku-Białej, jej organów kolegialnych i jednoosobowych, a także jednostek organizacyjnych oraz przyjętych na pierwszy rok studiów studentów.

W sprawie tej ustawy Rada Główna Szkolnictwa Wyższego, która jest organem doradczym ministra edukacji narodowej, wyraziła pozytywną opinię. Jeśli chodzi o zgodność ustawy z prawem Unii Europejskiej, to - jak stwierdził senator sprawozdawca - zakres tej regulacji nie jest objęty obowiązującym prawem wspólnotowym.

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 113. posiedzeniu, 19 lipca br. Do Senatu została przekazana 20 lipca. Marszałek Senatu 24 lipca, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do dwóch komisji, Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej oraz Komisji Ustawodawczej. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.

Sprawozdanie Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej przedstawił senator Andrzej Mazurkiewicz. Senator przypomniał, że dotychczas między Polską a Rumunią obowiązywała umowa o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych, rodzinnych i karnych, podpisana w Bukareszcie 25 stycznia 1962 r. Była ona zmieniona w 1972 r. Następnie z inicjatywy strony polskiej doszło do rokowań, które nie zostały jednak zakończone podpisaniem umowy. Dopiero po 1991 r. Polska kilkakrotnie podejmowała działania zmierzające do zmiany tej umowy i do negocjacji, do których doszło w latach 1997-1998. Dzięki temu doszło do podpisania nowej umowy.

Senator podkreślił, że rozpatrywany projekt uchwały dotyczy umowy regulującej kwestie współpracy w zakresie pomocy prawnej i stosunków prawnych w sprawach cywilnych między Rzecząpospolitą Polską a Rumunią. W szczególności projektowana umowa wprowadza zasadę zrównania ochrony prawnej obywateli jednego państwa na terytorium państwa drugiego, zawiera też szczegółowe unormowania problematyki udzielania pomocy prawnej przy dokonywaniu określonych czynności postępowania. Obejmuje ona również sprawę ułatwień procesowych oraz kwestie dotyczące właściwości sądów. Współpraca w sprawach cywilnych obejmuje przede wszystkim zasady przekazywania dokumentów za granicę oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach cywilnych.

Szczegółowe zapisy poszczególnych rozdziałów mówią o zrównaniu ochrony prawnej obywateli jednego państwa wobec obywateli na terytorium państwa drugiego, udzielaniu informacji na temat obowiązującego prawa w drugim państwie, zwolnieniu dokumentów od legalizacji i przesyłaniu aktów stanu cywilnego i innych dokumentów, a także udzieleniu pomocy prawnej w sprawach cywilnych. Zawierają także kwestię ułatwień procesowych, a także regulacje dotyczące właściwości sądów i prawa w poszczególnych kategoriach spraw cywilnych, rodzinnych, pracowniczych i handlowych. Rozwiązania zapisane w art. 33 ust. 3 przyznają polskim sądom jurysdykcję w stosunku do małoletnich obywateli rumuńskich pozostawionych lub porzuconych przez rodziców w Polsce. Umowa zawiera także unormowanie problematyki skuteczności orzeczeń państwa jednego na terytorium państwa drugiego.

Senator sprawozdawca poinformował, że na posiedzeniu Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej przedstawiana umowa nie budziła żadnych zastrzeżeń, dlatego też komisja po rozpatrzeniu ustawy postanowiła wnieść o jej przyjęcie bez poprawek.

Senator Stefan Konarski  przedstawił sprawozdanie Komisji Ustawodawczej. Jak zaznaczył, rozpatrywana ustawa ma być stosowana przez sądy obydwu państw, a odnosić się będzie zarówno do osób fizycznych, jak i prawnych. Rozwiązania przyjęte w tej umowie, dotyczące udzielania pomocy prawnej, przyczyniać się będą do usprawnienia współpracy sądów, na przykład poprzez wprowadzenie zasady bezpośredniego porozumiewania się. Wejście w życie umowy nie spowoduje zwiększenia wydatków w stosunku do kosztów ponoszonych podczas realizacji starej umowy. Nowa nie zawiera bowiem żadnych rozwiązań, które powodowałyby konieczność dodatkowych, w porównaniu z dotychczasową umową, obciążeń budżetu skarbu państwa.

Senator S. Konarski poinformował, że na posiedzeniu Komisji Ustawodawczej zarówno Biuro Legislacyjne Kancelarii Senatu, jak i członkowie komisji nie stwierdzili jakichś niedoskonałości legislacyjnych, w związku z czym komisja postanowiła rekomendować Izbie przyjęcie ustawy bez poprawek.

Sprawozdanie Komisji Gospodarki Narodowej przedstawił senator Adam Rychliczek. Senator przypomniał, że ustawa ta jest przedłożeniem rządowym. Ma na celu regulację w jednostkach sektora finansów publicznych funkcjonowania kontroli finansowej, regulację systemu procedur kontroli wewnętrznej jednostki oraz wprowadzenie systemu monitorowania kontroli i zarządzania między innymi pod kątem celowości i gospodarności w procesie wydawania pieniędzy publicznych, zwanego audytem wewnętrznym.

Omawiając ustawę, senator wskazał, że składa się ona z trzech części. W pierwszej znajduje się doprecyzowanie roli kierownika i głównego księgowego, a w samorządzie skarbnika, w procesach kontroli wewnętrznej i wstępnej poprzez zapewnienie ciągłego przestrzegania procedur wydawania środków finansowych pod względem celowości zaciągania zobowiązań, gromadzenia środków publicznych, udzielania zamówień publicznych itp. Podobnie jak dotychczas kierownik jednostki ustala procedury kontroli, tyle że bierze pod uwagę standardy określone przez ministra finansów. Odpowiedzialnym za kontrolę jest kierownik, a w urzędach - w rozumieniu ustawy o służbie cywilnej - dyrektor generalny. Z mocy prawa część zadań kontrolnych została przypisana głównego księgowemu. Każdy dokument dotyczący operacji finansowych musi być przez niego podpisany. Podpis oznacza, że dokonał on wstępnej analizy celowości wydatków i nie zgłasza zastrzeżeń co do legalności operacji.

Druga część ustawy dotyczy wprowadzenia tak zwanego audytu wewnętrznego, a więc monitorowania całokształtu działań kontrolnych pod kątem legalności, gospodarności, celowości, rzetelności, przejrzystości i jawności procedur dysponowania finansami publicznymi. Rolę audytora pełnić będą wykwalifikowani pracownicy, którzy muszą zdać egzamin z zakresu metodyki przeprowadzania audytu oraz standardów audytu. Egzamin składany będzie przed komisją powołaną przez ministra finansów.

Koordynacją kontroli finansowej oraz audytu wewnętrznego będzie zajmował się minister finansów przy pomocy głównego inspektora audytu wewnętrznego oraz wyodrębnionej w ramach ministerstwa komórki organizacyjnej. W celu zapewnienia w pewnym stopniu niezależności audytora ewentualne rozwiązanie stosunku pracy z nim przez kierownika jednostki będzie mogło następować tylko za zgodą głównego inspektora audytu wewnętrznego. Przepisu tego nie stosuje się w odniesieniu do jednostek samorządu terytorialnego.

Audyt wewnętrzny będzie prowadzony między innymi w kancelariach Sejmu i Senatu, w Kancelarii Prezydenta, w Sądzie Najwyższym, w Krajowej Radzie Radiofonii i Telewizji, w Krajowym Biurze Wyborczym, w Państwowej Inspekcji Pracy, w NIK, w ministerstwach, w kancelarii premiera, w urzędach wojewódzkich, celnych, skarbowych, w funduszach celowych, w ZUS, w KRUZ, w kasach chorych i w samorządach. Przyjęto bowiem zasadę, że wszędzie tam, gdzie dysponent zarządza pieniędzmi publicznymi większymi niż jedna tysięczna produktu krajowego brutto, będzie wprowadzony audyt (jedna tysięczna produktu krajowego brutto stanowi około 6 milionów zł).

Senator sprawozdawca poinformował, że według informacji przekazanych przez przedstawiciela ministerstwa finansów pełne wprowadzenie audytu będzie kosztować budżet państwa około 55 milionów zł. Ustawa, zgodnie z przedłożeniem sejmowym, ma wejść w życie od 1 stycznia 2002 r., z tym że przepisy dotyczące kwalifikacji głównych księgowych i audytorów zaczną obowiązywać po trzech latach od wejścia w życie ustawy, tak aby mieli oni czas na zdobycie odpowiednich kwalifikacji.

Jednobrzmiące projekty uchwały obu komisji poddano pod głosowanie. W jego wyniku Senat 74 głosami, przy 1 wstrzymującym się, podjął uchwałę o przyjęciu rozpatrywanej ustawy bez poprawek.

Ustawa o dochodach jednostek samorządu terytorialnego została uchwalona przez Sejm na 115. posiedzeniu, 28 lipca br. Do Senatu została przekazana 1 sierpnia i w tym samym dniu marszałek Senatu, na podstawie art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do Komisji Gospodarki Narodowej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.

Sprawozdanie Komisji Gospodarki Narodowej przedstawił senator Marian Noga. Jak zaznaczył, komisja gospodarki, wiedząc o tym, że ustawą będzie zajmować się również Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, w swojej analizie zwróciła szczególną uwagę na aspekty makroekonomiczne tej ustawy. Na to, że stanowi ona projekt decentralizacji finansów publicznych, wyrażającej się w tym, że jednostki samorządu terytorialnego będą zwiększać dochody własne i ich udział w strukturze wszystkich dochodów będzie coraz większy.

Ponadto ustawa ta wprowadza pewne novum w mechanizmie wyrównawczym - jednostki samorządu terytorialnego sięgać będą do podatków pośrednich określonych w sposób specyficzny w tej ustawie.

Ustawa ta reguluje przede wszystkim źródła dochodów jednostek samorządu terytorialnego, zasady ustalania i gromadzenia dochodów, zasady ustalania i przekazywania subwencji ogólnej oraz zasady ustalania i przekazywania dotacji celowych.

Udziały samorządów terytorialnych w podatkach państwowych będą następujące. Udział gmin w podatku dochodowym od osób fizycznych zamieszkałych na terenie gminy wyniesie 37%, a udział w podatku dochodowym od osób prawnych mających siedzibę na terenie gminy - 5,4%. Jeśli chodzi o powiaty: 6,7% - udział w podatku dochodowym od osób fizycznych, i 2% - udział w podatku dochodowym od osób prawnych. W odniesieniu do województw udziały te wynoszą odpowiednio: 1,7%, jeśli chodzi o podatek dochodowy od osób fizycznych, i 1,2%, jeśli chodzi o podatek dochodowy od osób prawnych.

Senator podkreślił także, iż powiaty uzyskały nowe dochody. Są to wpływy z opłat, kar i mandatów pobieranych przez powiatowe służby, inspekcje i straże oraz bardzo ważny dodatek regionalny, który otrzymuje także województwo. Na ten dodatek przeznaczone są wpływy z podatku zryczałtowanego, stanowiącego obecnie dochód budżetu państwa. Podział tych wpływów będzie następujący: 40% ma zasilać kasy powiatów, a 60% - kasy województw.

Ustawa wprowadza także mechanizm wyrównywania dochodów. Będzie on realizowany przez tak zwany dodatek równoważący dla gmin, powiatów i województw. Dla samorządów gminnych będzie to łącznie 5,92% udziału w ogólnej kwocie wpływów z podatków pośrednich stanowiących dochód budżetu państwa. Dla powiatów ów dodatek równoważący ma być równy 0,98% tej kwoty, dla województw zaś - 0,64%. Dodatek wyrównawczy otrzymają te jednostki samorządu terytorialnego, w których wskaźnik dochodów podatkowych na jednego mieszkańca jest niższy od granicznego.

Dotacje będą następujące: dotacje celowe z budżetu państwa na zadania zlecone z zakresu administracji rządowej oraz na inne zadania zlecone ustawami; dotacje celowe na zadania realizowane przez jednostki samorządu terytorialnego na mocy porozumień z organami administracji rządowej; także dotacje na usuwanie bezpośrednich zagrożeń dla bezpieczeństwa i porządku publicznego; dotacje celowe na dofinansowanie zadań polityki regionalnej na zasadach określonych w ustawie o zasadach wspierania rozwoju regionalnego oraz środki z państwowych funduszy celowych, stanowiące dochód jednostek samorządu terytorialnego na podstawie odrębnych przepisów.

Dalsze poprawki do ustawy zgłosili senatorowie podczas dyskusji. Senatorowie Wiesław Pietrzak i Grzegorz Lipowski zgłosili wniosek o odrzucenie ustawy.

Uchwała

Sprawozdawca komisji senator Bogdan Tomaszek podkreślił m.in., że rozpatrywana nowelizacja wprowadza obowiązek tworzenia i utrzymywania zapasów obowiązkowych paliw ciekłych przez wszystkich przedsiębiorców sektora naftowego, to jest producentów i importerów. Dotychczas obowiązek ten dotyczył tylko przedsiębiorców, których roczna produkcja lub import przekraczały 200 tysięcy t paliw ciekłych.

Ustawa określa ponadto szczegółowe zasady magazynowania obowiązkowych zapasów paliw ciekłych, dopuszczając ich magazynowanie za granicą, ale tylko w odniesieniu do 10% ogólnej ich ilości, oraz nakłada na producentów i importerów obowiązek wpisania się do rejestru prowadzonego przez prezesa Agencji Rezerw Materiałowych w terminie trzydziestu dni od podjęcia działalności gospodarczej albo - w odniesieniu do przedsiębiorców już działających - od momentu wejścia w życie ustawy.

Do kontroli wykonywania przepisów ustawy przez producentów, importerów i podmioty magazynujące został upoważniony prezes Agencji Rezerw Materiałowych. Do prezesa należy też uprawnienie do nakładania kar pieniężnych na producentów i importerów dopuszczających do zaistnienia niedoborów w zapasach lub naruszających wymagania ustawy w zakresie obowiązku sprzedaży zapasów po cenie rynkowej w razie wystąpienia kryzysu na rynku krajowym. Niezależnie od ukarania przedsiębiorcy prezes agencji może nałożyć w tych przypadkach karę pieniężną na osobę kierującą działalnością gospodarczą.

Uchwała

Zgodnie z art. 212 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z  2 kwietnia 1997 roku oraz z art. 19 ust. 1 ustawy z  15 lipca 1987 r. o Rzeczniku Praw Obywatelskich, rzecznik corocznie informuje Sejm i Senat o swojej działalności oraz o stanie przestrzegania praw i wolności obywateli.

Marszałek Senatu otrzymaną od rzecznika praw obywatelskich informację, zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 10 Regulaminu Senatu, skierowała do Komisji Praw Człowieka i Praworządności. Komisja na posiedzeniu w dniu 31 lipca zapoznała się z przedstawioną przez rzecznika praw obywatelskich informacją i poinformowała o tym marszałek Senatu.

Po dyskusji przewodniczący obradom wicemarszałek Tadeusz Rzemykowski stwierdził, że Senat zapoznał się z Informacją Rzecznika Praw Obywatelskich o działalności za 2000 r., z uwagami o stanie przestrzegania wolności i praw człowieka i obywatela.

Zgodnie z art. 79 ust. 1 Regulaminu Senatu projekt ustawy, wniesiony przez grupę senatorów, marszałek Senatu 21 czerwca skierowała do rozpatrzenia w pierwszym czytaniu do Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Gospodarki Narodowej.

Pierwsze czytanie projektu zostało przeprowadzone, zgodnie z art. 80 ust. 1, 2, 3 Regulaminu Senatu, na wspólnym posiedzeniu komisji, 18 lipca br. Komisje po rozpatrzeniu projektu ustawy przygotowały wspólne sprawozdanie w tej sprawie.

Senator podkreślił, że połączone komisje uważają, iż z punktu widzenia społecznego, z punktu widzenia interesu publicznego, można by nawet powiedzieć, że wszelkie stypendia powinny być zwolnione z podatku, co więcej, ustawodawca, rząd powinni zachęcać różnego rodzaju organizacje pozarządowe, fundacje, aby stypendia tworzyć, fundować. Niestety, przy okazji udzielania stypendiów przez fundacje dochodziło też do wielu nieprawidłowości. O tych nieprawidłowościach podczas dyskusji na posiedzeniu komisji mówił minister finansów, mówili także senatorowie.

Po dyskusji, podczas której nikt nie złożył wniosku przeciwnego do przedstawionego przez komisję w sprawozdaniu, zgodnie z art. 81 ust. 5 Regulaminu Senatu Izba przystąpiła do trzeciego czytania projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym, obejmującego głosowanie. W jego wyniku Senat 57 głosami, przy 3 przeciw i 14 wstrzymujących się, podjął uchwałę o odrzuceniu rozpatrywanego projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Sprawozdawca Komisji Regulaminowej i Spraw Senatorskich senator Jerzy Cieślak poinformował, że 2 sierpnia br. senator Zbigniew Kulak zwrócił się marszałek Senatu z prośbą o przyjęcie go w skład Komisji Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu. Tego samego dnia marszałek skierowała wniosek senatora do komisji regulaminowej. Komisja rozpatrzyła i jednogłośnie poparła wniosek senatora Z. Kulaka. Senator sprawozdawca w imieniu komisji wniósł o przyjęcie wniosku.

Senat 51 głosami, przy 15 przeciw i 5 wstrzymujących się, podjął uchwałę w rozpatrywanej sprawie:

Uchwała

Na wniosek senatora Kazimierza Kleiny obie ustawy związane ze zwalczaniem skutków powodzi Senat rozpatrywał łącznie.

Rozpatrywane ustawy zostały uchwalone przez Sejm na 116. posiedzeniu, 11 sierpnia br., i tego samego dnia zostały przekazane do Senatu. Marszałek Senatu 11 sierpnia, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała je do Komisji Gospodarki Narodowej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały wspólne sprawozdanie w tej sprawie.

Sprawozdanie Komisji Gospodarki Narodowej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej w sprawie ustawy o szczególnych zasadach odbudowy, remontów i rozbiórek obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych w wyniku działania żywiołu przedstawił senator Mieczysław Janowski. Jak zaznaczył, rozpatrywana ustawa jest projektem rządowym, przygotowanym 6 sierpnia bieżącego roku i przesłanym wówczas do Sejmu. Jest ona uchwalana przez polski parlament w trybie, który nie może być nazwany zwyczajnym, gdyż i stan klęski żywiołowej związanej z ostatnią powodzią nie należy do zwyczajnych. Przepisy ustawy wprowadzają regulacje prawne pozwalające w trybie pilnym uruchomić procedury i prace, których celem jest możliwie szybkie usunięcie zniszczeń i szkód powstałych w obiektach budowlanych w wyniku działania żywiołu.

Omawiając ustawę, senator sprawozdawca zaznaczył, że określono w niej szczegółowo zasady odbudowy, remontów, a także rozbiórek obiektów budowlanych zniszczonych bądź uszkodzonych przez żywioł. Ustawa wymienia takie czynniki sprawcze, jak powódź, wiatr, osunięcia ziemi oraz działania innych sił żywiołowych. Prezes Rady Ministrów, zgodnie z ustawą, określi w drodze rozporządzenia na czas do dwunastu miesięcy obszar, na którym przepisy ustawy będą miały zastosowanie.

Ustawa przewiduje, że nie wymaga się zgłoszenia właściwemu organowi administracji architektoniczno-budowlanej remontu uszkodzonych w wyniku działania żywiołu: obiektów liniowych, z wyjątkiem linii kolejowych; budowli regulacyjnych na wodach oraz urządzeń wodnych; obiektów budowlanych o kubaturze mniejszej niż 1000 m³ i nie wyższych niż 12 m nad poziomem terenu; a także innych obiektów budowlanych wymienionych w art. 29 prawa budowlanego. Ustawa mówi również, że nie wymaga się uzyskania pozwolenia na budowę, jeśli ma miejsce odbudowa zniszczonych w wyniku działania sił żywiołu: obiektów liniowych, z wyjątkiem linii kolejowych o znaczeniu państwowym; budowli regulacyjnych na wodach oraz urządzeń wodnych; obiektów budowlanych o kubaturze mniejszej niż 1000 m³ i nie wyższych niż wspomniane 12 m nad poziomem terenu. Zgłoszenia właściwemu organowi administracji architektoniczno-budowlanej wymaga odbudowa obiektów wymienionych w pkt 1 i 3, z wyjątkiem obiektów gospodarczych i składowych. Senator sprawozdawca zaznaczył, że odbudowa obiektów budowlanych wpisanych do rejestru zabytków wymaga uzyskania pozwolenia na budowę.

Senator M. Janowski wskazał, że ustawa ta mówi również o opiniach, które są wydawane przez Zespół Opiniowania Dokumentacji, w skład którego wchodzą przedstawiciele właściwych miejscowo organów: nadzoru budowlanego, Inspekcji Sanitarnej, Inspekcji Ochrony Środowiska, Państwowej Inspekcji Pracy, Państwowej Straży Poważnej, Służby Ochrony Zabytków, administracji geodezyjnej i kartograficznej, nadzoru górniczego - na terenach górniczych. Zespół ten ma opiniować projekty architektoniczno-budowlane i zgłoszenia w zakresie określonym w odrębnych przepisach.

Ustawa zawiera - i to jest jej istotna wartość - przede wszystkim definicje powodzi oraz osób poszkodowanych. Przy tym mówiąc o osobach poszkodowanych, nie wymienia tylko osób fizycznych, ale także osoby prawne i jednostki organizacyjne, które nie mają osobowości prawnej.

Przede wszystkim ustawa mówi o sposobach rozliczania strat poniesionych na skutek powodzi. Wprowadza nowy, łatwiejszy i korzystny dla poszkodowanych sposób rozliczania amortyzacji, a także określa, w jaki sposób urzędy skarbowe oraz podatnicy powinni postępować w razie zniszczenia dokumentu. Podstawą postępowania czy źródłem dowodowym mogą być wtedy także stosowne oświadczenia osób poszkodowanych i świadków.

W imieniu połączonych komisji senator sprawozdawca wniósł o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Również jednomyślnie, 61 głosami, Izba przyjęła ustawę o szczególnych rozwiązaniach prawnych związanych z usuwaniem skutków powodzi z lipca i sierpnia 2001 r. oraz o zmianie niektórych ustaw.

Diariusz Senatu RP: spis treści, poprzedni fragment, następny fragment