Druk nr 59S

Warszawa, dnia 16 kwietnia 1998 r.

SENAT

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

IV KADENCJA

SPRAWOZDANIE

KOMISJI USTAWODAWCZEJ

oraz

KOMISJI PRAW CZŁOWIEKA I PRAWORZĄDNOŚCI

o projekcie uchwały w sprawie przywrócenia ciągłości prawnej II Rzeczypospolitej Polskiej i III Rzeczypospolitej Polskiej (druk nr 59)

Senat na 11. posiedzeniu w dniu 16 kwietnia 1998 r. - zgodnie z art. 63a ust. 1 Regulaminu Senatu skierował powyższy projekt uchwały do Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Praw Człowieka i Praworządności.

Komisje, na wspólnym posiedzeniu w dniu 16 kwietnia 1998 r. - po rozpatrzeniu przedstawionego projektu uchwały oraz zgłoszonych w trakcie debaty wniosków, przyjęły poprawki senatora Wiesława Chrzanowskiego oraz senatora Krzysztofa Piesiewicza przedstawione w trakcie debaty i wnoszą o przyjęcie załączonego projektu uchwały.

Jednocześnie komisje przedstawiają zgłoszony w trakcie debaty, odrzucony przez komisje, wniosek senator A. Boguckiej - Skowrońskiej o nadanie projektowi uchwały nowego brzmienia:

 

"Uchwała

Senatu Rzeczypospolitej Polskiej

z dnia

w sprawie ciągłości polityczno - prawnej II Rzeczypospolitej Polskiej i III Rzeczypospolitej Polskiej.

1. Senat stwierdza, że suwerenny Naród Polski świadomy swego dziedzictwa kultury i historii od pierwszych dni II wojny światowej podjął heroiczną walkę w obronie Ojczyzny i jej państwowości. W upartym dążeniu do pełnej niepodległości i suwerenności państwowej - w konsekwencji doprowadził do przemian ustrojowych, uwolnienia się od obcych wpływów i powstania III Rzeczypospolitej.

2. W okresie wojny, okupacji hitlerowskiej a potem także radzieckiej - mimo likwidacji zwartości terytorialnej państwa, burzenia jego wewnętrznego ładu, mimo polityki dyskryminacji, obozów zagłady, wysiedleń i deportacji oraz prześladowań - Naród Polski bronił bytu państwowego Ojczyzny.

Istniało niepokonane Polskie Państwo Podziemne, które zachowało zarówno w zakresie systemu politycznego jak i tradycji ciągłość z II Rzeczypospolitą działając na podstawie Konstytucji Kwietniowej.

3. Układ Jałtański oddający Polskę w sferę wpływów Związku Radzieckiego spowodował uznanie w lipcu 1945 r. Rządu Jedności Narodowej mimo braku jego prawnej legitymizacji. Akceptację międzynarodową uzyskało państwo, które nie było w pełni niepodległe i suwerenne.

Suwerenem nie był Naród lecz tzw. lud pracujący. Istniała tzw. dyktatura proletariatu, kierownicza rola PZPR, system nomenklatury. Tworzono w nim zasady konstytucyjne i przepisy prawa, które często tylko pozorowały swobody demokratyczne, wolności polityczne i praworządność.

4. Istnienie struktur władzy państwowej na wychodźstwie uwrażliwiło sumienie świata i umacniało nadzieję Polaków na odzyskanie pełnej niepodległości i suwerenności. Naród Polski dążył do poszerzenia zakresu swych praw a pokolenia wydarzeń z 1956 r., 1970 r., 1976 r. i 1980 r. podjęły walkę o zmianę systemu politycznego.

5. Senat oddaje hołd milionom Polaków, którzy dla niepodległego i suwerennego bytu państwa polskiego złożyli daninę krwi. Oddaje hołd przywódcom Państwa Podziemnego oraz przywódcom struktur państwa polskiego na Obczyźnie. Oddaje hołd bohaterom powstań i męczennikom.

Senat wyraża podziękowanie pokoleniom Polaków, którzy w nadziei na odzyskanie pełnej suwerenności budowali codzienny byt w Ojczyźnie i doprowadzili do przemian ustrojowych w Polsce, które w konsekwencji obaliły system komunistyczny. Idee "Solidarności" stały się wiatrem wolności dla Europy Środkowej i Wschodniej.

6. Senat stwierdza, że obecne państwo polskie jako państwo w pełni suwerenne i niepodległe stanowi III Rzeczpospolitą. Senat uważa za niezbędne podjęcie prac legislacyjnych w zakresie oceny ważności aktów normatywnych stanowionych w Polsce w latach 1944 - 1989 - sprzecznych z obecnym porządkiem ustrojowym.

III Rzeczpospolita jest bowiem kontynuatorką II Rzeczypospolitej - państwem, o którym Tomasz Arciszewski - ostatni premier Rządu przed decyzją jałtańską powiedział:

"Droga nasza jest trudna, lecz u jej kresu spełni się Polska naszych żarliwych pragnień, wolna i niepodległa. Polska swobody i sprawiedliwości. Polska miłości Boga i ludzi.".".

Przewodniczący Komisji
Ustawodawczej

(-) Piotr Ł. J. Andrzejewski

Zastępca Przewodniczącego Komisji
Praw Człowieka i Praworządności
(-) Krzysztof Piesiewicz


projekt

UCHWAŁA

SENATU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

z dnia

o ciągłości prawnej między II a III Rzecząpospolitą Polską

1. Senat uznaje państwo utworzone w wyniku II wojny światowej na ziemiach polskich i funkcjonujące w latach 1944-1989 za niedemokratyczne państwo o totalitarnym systemie władzy, będące elementem światowego systemu komunistycznego, pozbawione suwerenności i nie realizujące zasady zwierzchnictwa Narodu.

2. Senat uznaje ciągłość prawną II i III Rzeczypospolitej Polskiej wyrażającą się w ich suwerennym i niepodległym bycie. Tym samym stwierdza, że narzucona w dniu 22 lipca 1952 roku konstytucja niesuwerennego państwa nie podważyła legalnie mocy prawnej Ustawy Konstytucyjnej Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 23 kwietnia 1935 roku oraz opartego na niej porządku prawnego.

3. Senat wyraża wdzięczność organom państwa polskiego na uchodźstwie, które działając na podstawie Konstytucji Kwietniowej z 1935 roku, umożliwiły zachowanie ciągłości prawnej między II i III Rzecząpospolitą Polską, a także tym wszystkim, którzy swą walką w kraju i na obczyźnie przyczynili się do przywrócenia niepodległości i suwerenności Rzeczypospolitej Polskiej.

4. Senat stwierdza, że akty normatywne stanowione przez niesuwerennego prawodawcę w latach 1944-1989 pozbawione są mocy prawnej, jeśli godziły w suwerenny byt państwa polskiego lub są sprzeczne z zasadami prawa uznawanymi przez narody cywilizowane znajdującymi swój wyraz w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka. Dotyczy to w szczególności aktów normatywnych naruszających podstawowe prawa i wolności obywatelskie. Zaliczyć do nich należy akty pozbawiające obywatelstwa polskiego, czyniące z prawa karnego narzędzie prześladowania ludzi walczących o niepodległość lub różniących się przekonaniami światopoglądowymi, a także akty, na podstawie których dokonano niesprawiedliwego pozbawienia własności. Nieważność wspomnianych aktów normatywnych rangi ustawowej wymaga stwierdzenia ustawowego a innych aktów normatywnych decyzji właściwych organów władzy państwowej. Zapewnić równocześnie należy przywrócenie praw niesłusznie odebranych oraz ochronę praw nabytych, na podstawie uznanych za nieważne aktów normatywnych, chyba że nabycie było niegodziwe.