Senat, po rozpatrzeniu uchwalonej przez Sejm na posiedzeniu w dniu 22 października 1998 r. ustawy o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, wprowadza do jej tekstu następujące poprawki:

1. w art. 1 skreśla się pkt 2;
2. w art. 1 w pkt 4, w art. 68a po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:
   "1a) składka na ubezpieczenie społeczne osób niepełnosprawnych, o której mowa w art. 25 ust. 1 pkt 1, dotyczy osób niepełnosprawnych zaliczonych do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, zatrudnionych przez pracodawcę zatrudniającego mniej niż 50 pracowników, bez przeliczania na pełny wymiar zatrudnienia,";
3. w art. 2 skreśla się wyrazy " , 2".

Andrzej CHRONOWSKI

Poprawki wniesione przez Senat do ustawy z 22 października 1998 r. o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz o zatrudnianiu osób niepełnosprawnych zapewniają zgodność jej uregulowań z art. 4 ustawy z 9 maja 1991 r. o zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 46 poz. 201 z późn. zm.), który obowiązuje nadal do 31 grudnia 1998 r. Art. 4 tej ostatniej ustawy przewiduje zmniejszony do 50 % wymiar składki na ubezpieczenie społeczne osób niepełnosprawnych zaliczonych do znacznego i umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, zatrudnionych przez pracodawców zatrudniających mniej niż 50 pracowników (bez przeliczania zatrudnionych na pełne etaty przy ustalaniu liczby pracowników). Do końca zatem 1998 r. pracodawcy mieli realizować w zakresie wysokości składki na ubezpieczenie społeczne uregulowanie "starej" ustawy z 9 maja 1991 r. o zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych, natomiast od 1 stycznia 1999 r. w tej materii znajdą zastosowanie uregulowania ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776 z późn. zm.). Obniżony przez Sejm limit (do 25 pracowników) upoważniający do opłacania składki w zmniejszonym wymiarze (50 % oraz z uwzględnieniem przeliczenia na pełny wymiar zatrudnienia) powoduje konsekwencje zarówno finansowe po stronie pracodawców (konieczność dopłaty brakujących kwot), którzy dotychczas korzystali z możliwości płacenia niższej składki, jak i prawne (naruszenie zasady niedziałania prawa wstecz).