Senat, po rozpatrzeniu uchwalonej przez Sejm na posiedzeniu w dniu 9 lipca 2003 r. ustawy o gwarancji zapłaty za roboty budowlane, odrzuca tę ustawę.

Zdając sobie sprawę z istniejących zatorów płatniczych w branży budowlanej i potrzeby rozwiązania problemów w tym sektorze, Izba oparła swoją decyzję na przekonaniu, iż ustawa o gwarancji zapłaty za roboty budowlane nie uzdrowi tej sytuacji, bowiem nie wywoła skutków zamierzonych przez jej projektodawców. Z ustawy tej nie będą, zdaniem Senatu, korzystali wykonawcy będący małymi i średnimi przedsiębiorcami, dla których żądanie gwarancji zapłaty w trakcie realizacji umowy mającej za przedmiot roboty budowlane stworzyłoby realne zagrożenie, iż zostaną wyeliminowani z rynku tracąc szansę na kolejne zamówienie. Ustawa, wbrew jej założeniom, promowałaby podmioty najsilniejsze w branży budowlanej, spowodowałaby wzrost kosztów na rynku usług budowlanych, z korzyścią dla banków udzielających poręczeń i gwarancji. Ponadto prawo żądania gwarancji zapłaty na każdym etapie realizacji umowy, w wyznaczonym przez wykonawcę terminie, mogłoby stać się narzędziem w ręku nierzetelnych wykonawców skierowanym przeciwko zamawiającym, nawet terminowo regulującycm zobowiązania.

Senat zwrócił uwagę na to, iż problemy, którym zaradzić miałaby ustawa o gwarancjach zapłaty za roboty budowlane, dotykają całej gospodarki, stąd nie jest celowe regulowanie jednego tylko fragmentu rynku, tworzenie szczególnej sytuacji prawnej dla umów mających za przedmiot roboty budowlane. Co więcej, taka szczególna ochrona jednego rodzaju podmiotów obrotu gospodarczego, budzi wątpliwości co do zgodności z konstytucyjną zasadą równości podmiotów wobec prawa. Zastrzeżenia konstytucyjne mogą również, zdaniem Izby, pojawić się na tle zgodności ustawy z zasadą wolności działalności gospodarczej, w związku z ingerencją w swobodę umów zawieranych w ramach prowadzenia tej działalności.

Senat uznał, iż poprawa sytuacji na rynku usług budowlanych może nastąpić jedynie w przypadku wzrostu popytu na usługi budowlane, a tego uchwalona przez Sejm ustawa nie spowoduje. Ponadto istnieją, zdaniem Izby, instrumenty prawne, które są wystarczające, by uchronić wykonawcę przed nieuczciwym inwestorem. Problem tkwi w ich szybkim i skutecznym stosowaniu, a nie w tworzeniu specjalnych gwarancji dla wybranych branż, tym bardziej, że od dnia 1 stycznia 2004 r. zacznie obowiązywać ustawa z dnia 12 czerwca 2003 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych., która jako dotycząca wszystkich uczestników obrotu gospodarczego, w większym stopniu realizuje cel, zakładany przez ustawę odrzuconą przez Senat.