Warszawa, dnia 4.01.1999 r.

Szanowna Pani Marszałek,

W nawiązaniu do oświadczenia Senatora RP Pana Janusza Lorenza, złożonego w dniu 11 grudnia 1998 r., na 25. posiedzeniu Senatu RP, z upoważnienia Prezesa Rady Ministrów uprzejmie informuję, iż odpowiedź na interwencje z dnia 13 i 16 października 1998 r. została udzielona Panu Senatorowi pismem z dnia 7 grudnia 1998 r. (sygn. DGS-4675/98/EO,ŁK).

Warszawa, dnia 7.12.1999 r.

Szanowny Panie Senatorze,

Podjęte przez Wojewodę Olsztyńskiego czynności wyjaśniające, dotyczące rozwoju ww. Strefy należy ocenić jako słuszne, o czym świadczy zakres prac podjętych przez nowy Zarząd Spółki oraz wyniki kontroli Delegatury NIK w Olsztynie. Od dnia 28 sierpnia 1998 r. Zarząd doprowadził m.in. do wprowadzenia aportem gruntów gminnych do Spółki (co umożliwiło proces inwestycyjny), wydania zezwolenia na działalność gospodarczą w Strefie czterem podmiotom gospodarczym (z następnymi czterema prowadzone są rokowania); rozpoczęto również inwestycję polegającą na uzbrojeniu terenu w jednej z trzech podstref. Ponadto, celem pozyskania inwestorów prowadzona jest intensywna promocja.

Ustosunkowując się do kwestii lokalizacji wytwórni pasz w Warmińsko-Mazurskiej Specjalnej Strefie Ekonomicznej, pragnę zwrócić uwagę, iż ostateczna decyzja należy do Zarządu i Rady Nadzorczej Spółki. Jaka wynika z informacji przekazanych przez Wojewodę Olsztyńskiego, decyzja ta zostanie podjęta w grudniu br.

Szanowna Pani Marszałek,

W ustosunkowaniu się do oświadczenia Pana Senatora H. Stokłosy, złożonego podczas 24 posiedzenia Senatu RP, którego tekst była Pani Marszałek uprzejma przesłać na ręce Prezesa Rady Ministrów przy piśmie z dnia 9 grudnia 1998 r., znak: AG/043/257/98/IV, pragnę poinformować, iż idea uwłaszczenia bezpośredniego w formie przekazania na własność ogrodów działkowych ich dotychczasowym użytkownikom jest elementem poselskich projektów ustaw, mających uregulować zagadnienie powszechnego uwłaszczenia (druk 400 i druk 600). Projekt ustawy o powszechnym uwłaszczeniu, który jest aktualnie przygotowywany w Ministerstwie Skarbu Państwa nie przewiduje takiej formy uwłaszczenia.

Szanowna Pani Marszałek,

Z upoważnienia Prezesa Rady Ministrów, pismo nr SJB 440-271/98 z dnia 10.12.1998 r., w porozumieniu z Ministrem Gospodarki, przedkładam Pani Marszałek stanowisko w sprawie restrukturyzacji przemysłu zbrojeniowego, a zwłaszcza Zakładów Metalowych "Łucznik" S.A. w Radomiu, w związku z oświadczeniem złożonym przez senatora Zbigniewa Gołąbka na 24. posiedzeniu Senatu w dniu 03 grudnia 1998 roku, pismo nr AG/043/259/98/IV.

Program restrukturyzacji przemysłu obronnego znajduje się w końcowej fazie uzgodnień międzyresortowych i w najbliższym czasie będzie przedmiotem obrad Rady Ministrów. Realizacja zamierzeń przyjętych w programie wymagać będzie również decyzji parlamentu poprzez przyjęcie ustaw dotyczących restrukturyzacji przemysłu obronnego, powołania Narodowego Funduszu Przemysłu Obronnego (NAFPO) oraz ustawy o transakcjach kompensacyjnych związanych z zakupem sprzętu wojskowego i urządzeń technicznych, materiałów, usług oraz technologii na potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa.

Równolegle z pracami nad programem restrukturyzacji, w Ministerstwie Pracy i Polityki Socjalnej, prowadzone są intensywne prace nad pakietem towarzyszących mu osłon socjalnych. Środki przeznaczone na program socjalny pozwolą na dokonanie restrukturyzacji zatrudnienia, umożliwią wcześniejsze odchodzenie na emerytury oraz zagwarantują pomoc podczas przekwalifikowywania się pracowników zmuszonych podjąć pracę poza przemysłem obronnym.

Niezależnie od ww. prac w 1998 roku podejmowane były różnorodne doraźne działania mające na celu poprawę bieżącej sytuacji spółek znajdujących się w najtrudniejszym położeniu. Do najistotniejszych działań w stosunku do ZM "Łucznik" S.A, należały m.in. dodatkowe zakupy uzbrojenia i części zamiennych, częściowe oddłużenie Zakładów poprzez dokonywanie zmiany wierzytelności Skarbu Państwa stanowiących zobowiązania podatkowe na akcje Spółki oraz zbywanie zbędnych części nieruchomości. Dokonano także zmian we władzach Spółki oraz zobligowano je do rozpoczęcia uzgodnionego programu restrukturyzacji wewnętrznej. Działania te będą kontynuowane w 1999 roku.

Według informacji Ministerstwa Obrony Narodowej, potrzeby resortu, przynajmniej do 2003 roku, zostały określone i powinny być znane władzom ZM "Łucznik" S.A. Na ich podstawie można określić perspektywy działalności Zakładów w obszarze produkcji uzbrojenia i sprzętu wojskowego. Należy jednak podkreślić, co wynika z przewidywanego w programie poziomu zakupów MON, że ich wielkość nie zapewni rentowności sektora obronnego, w tym także produkcji ZM "Łucznik" S.A.

Do czasu rozpoczęcia procesu częściowej prywatyzacji Zakładów niezbędne będzie, oprócz intensywnych zabiegów władz Spółki o wzrost sprzedaży wyrobów, zapewnienie przez pewien okres znacznego dofinansowania z budżetu państwa bądź znacznego zwiększenia zamówień ze strony Ministerstwa Obrony Narodowej. W przeciwnym wypadku, przed wejściem w życie programu restrukturyzacji i rozpoczęciem działalności przez NAFPO, Spółce może grozić upadłość.

Problemy sektora obronnego, w tym ZM "Łucznik" S.A., narastały przez wiele lat i są niezmiernie skomplikowane. Stąd też podejmowanych jest wiele sposobów ich rozwiązania, co wymaga jednak znacznych środków i nie jest możliwe do przeprowadzenia w krótkim okresie.

Odpowiadając na pismo Pani Marszałek z dnia 29 grudnia 1998 r. uprzejmie informuję, że zapoznałem się z przekazanym tekstem oświadczenia złożonym przez Panią Senator Dorotę Kempkę podczas 27. posiedzenia Senatu RP w dniu 22 grudnia 1998 r.

Szanowna Pani Marszałek,

W związku z przesłanym przy piśmie Pani Marszałek z dnia 16 grudnia 1998 r. Nr AG/043/268/98/IV oświadczeniem złożonym przez Pana Senatora Zbigniewa Kruszewskiego w sprawie wprowadzenia do Wykazu Inwestycji Centralnych na 1999 r. inwestycji p.n. "Budowa przeprawy mostowej przez Wisłę w Płocku", uprzejmie wyjaśniam, że:

1. wniosek o wprowadzenie inwestycji do Wykazu Inwestycji Wieloletnich (Centralnych) musi spełniać określone wymogi formalne,
2. niezbędna jest opinia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej o celowości rozpoczęcia kolejnego, nowego projektu,
3. konieczna jest analiza możliwości angażowania budżetu państwa w finansowanie kolejnego projektu.

W przypadku drogowych inwestycji centralnych do Wykazu Inwestycji Wieloletnich (Centralnych) w 1999 r. zaliczone zostały tylko te inwestycje, które wpisane były do tego "Wykazu..." już w latach poprzednich.

Także te inwestycje, które realizowane będą ze środków wymienionej w art. 36 ustawy z dnia 26 listopada 1998 roku o dochodach jednostek samorządu terytorialnego w latach 1999 i 2000 rezerwy wydzielonej z części drogowej subwencji ogólnej i przeznaczonej na inwestycje, są przedsięwzięciami, które w latach ubiegłych były już inwestycjami centralnymi.

Warszawa, dnia 04.01.1999 r.

W związku z oświadczeniem senatora Kazimierza Drożdża w sprawie wydłużania wieku, od którego zależy nabycie prawa do emerytury w zawodach: hutnik szkła i zdobnik szkła, przekazanym przy piśmie AG/043/282/98/IV z dnia 22 grudnia 1998 r. przesyłam tekst wstępnej propozycji rozwiązania kwestii branżowych uprawnień emerytalnych w nowym systemie. Tekst ten został w listopadzie rozesłany związkom zawodowym i Konfederacji Pracodawców Polskich. Są w nim zawarte informacje, które mam nadzieję rozwiążą wszelkie wątpliwości pana senatora Kazimierza Drożdża.

Ewa Lewicka

Warszawa, dnia 7.01.1999 r.

Szanowna Pani Marszałek

W odpowiedzi na pytania zawarte w oświadczeniu Pana Senatora Mariana Żenkiewicza wygłoszonym podczas 25 posiedzenia Senatu Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 11 grudnia 1998 r., uprzejmie informuję iż:

Rynek cukru jest regulowany, a ustalenie parametrów regulacji: limitów produkcyjnych i ceny minimalnej oraz wielkość ceł i polityka ochrony rynku przed niekontrolowanym importem spoczywa w kompetencjach innych resortów, w tym głównie rolnictwa, gospodarki i finansów.

Przyjęcie strategii prywatyzacji poprzedziły szerokie konsultacje ze środowiskami skupionymi w branży cukrowniczej oraz rozpatrzenie szeregu jej wariantów. Ostatecznie uznano, że Śląska Spółka Cukrowa z uwagi na najtrudniejszą sytuację ekonomiczną będzie sprzedana w całości jednemu inwestorowi strategicznemu. Planuje się, że jeszcze w styczniu br. ogłoszony zostanie przetarg na Doradcę przy prywatyzacji. Dla pozostałych trzech Spółek Cukrowych najlepszą drogą jest prywatyzacja z uprzednią restrukturyzacją z uwzględnieniem naturalnego podziału przemysłu cukrowniczego na regiony. Udostępnienie akcji Spółek Cukrowych należących do Skarbu Państwa poprzedzone zostanie zbyciem przez Spółki Cukrowe po 51% akcji w cukrowniach wchodzących w skład określonych Grup Regionalnych na zasadzie sprzedaży wiązanej jednemu inwestorowi dla całej grupy.

Przyjęta strategia działań powstała z konieczności uwzględnienia koncentracji przemysłu cukrowniczego na obszarach uprawy buraka cukrowego stanowiących odrębne regiony, często znacznie różniące się pod względem warunków funkcjonowania i osiąganych wyników. Organizacje społeczne skupione wokół przemysłu cukrowniczego w nadsyłanej korespondencji silnie podkreślały postulat prywatyzacji z uwzględnieniem regionów.

Tak długi okres przygotowania branży cukrowniczej do prywatyzacji wyniknął z konieczności przeprowadzenia ponad 50 komercjalizacji przedsiębiorstw państwowych w spółki, a następnie wniesienia po 51% ich akcji do Spółek Cukrowych. Kondycja niektórych przedsiębiorstw była tak trudna, że nie spełniały warunków komercjalizacji. Zakończenie procesu wnoszenia akcji cukrowni do Spółek Cukrowych było warunkiem wszczęcia działań prywatyzacyjnych jak również umożliwiło uruchomienie procedury udostępniania akcji uprawnionym pracownikom i plantatorom.

Szanowna Pani Marszałek,

w odpowiedzi na oświadczenie złożone przez Senatora Wiesława Pietrzaka do protokołu 24. posiedzenia Senatu Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 3 grudnia 1998 r. w sprawie wstrzymania inwestycji centralnej nr 38340 - rozbudowa 108 Szpitala Wojskowego z przychodnią w Ełku pragnę zaznaczyć, iż resort Obrony Narodowej widzi konieczność kontynuacji i zakończenia tej inwestycji.

Zgodnie z materiałami przekazanymi wcześniej dla Sejmowej Podkomisji ds. Kontroli i Oceny Realizacji Inwestycji Centralnych należy zaznaczyć, że w przypadku przyjęcia przez Sejm wniosku Komisji Finansów Publicznych i otrzymania przez MON dodatkowych środków, w pierwszej kolejności należy zabezpieczyć nakłady w kwocie 3.120 tys. zł, które pozwolą na uzyskanie następujących efektów:

• III piętro - oddział okulistyczny (28 łóżek) i oddział laryngologiczny (30 łóżek);
• IV piętro - oddział wewnętrzny z neurochirurgią (66 łóżek);
• V piętro - blok operacyjny z Oddziałem Intensywnej Opieki Medycznej;
• VI piętro - kondygnacja techniczna (wentylatornia i maszynownia dźwigów);
• wyposażenie pozostałych pięter w sprzęt kwaterunkowy i medyczny;
• pozostałe roboty dotyczące zakończenia dachu, elewacji, małej architektury i infrastruktury.

Janusz Onyszkiewicz

Warszawa, dnia 8.01.1999 r.

Szanowna Pani Marszałek

Uprzejmie informuję, że przesłane przy piśmie, znak: AG/043/277/98/IV z dnia 22 grudnia 1998 r., oświadczenie senatora Zbyszka Piwońskiego złożone na 26 posiedzeniu Senatu RP w dniu 17 grudnia 1998 r. zostało przekazane do Biura Pełnomocnika Rządu Do Spraw Zabezpieczenia Społecznego w Ministerstwie Pracy i Polityki Socjalnej celem załatwienia według kompetencji.

Z wyrazami szacunku

Z up. Ministra Finansów

Podsekretarz Stanu

Warszawa, dnia 11.01.1999 r.

Szanowna Pani Marszałek

Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz.U. Nr 89, poz. 414 z późn. zm.) zawiera w rozdziale 2 uregulowania prawne, dotyczące wykonywania samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie, jednoznacznie rozróżniając w art. 14 ust. 1 pkt 1 i 2 uprawnienia budowlane w specjalnościach architektonicznej i konstrukcyjno-budowlanej, do których Pan Senator odnosi się w swoim oświadczeniu.

Rodzaj i zakres przygotowania zawodowego oraz ograniczenia zakresu uprawnień budowlanych i wykaz kierunków kształcenia odpowiedniego i pokrewnego we wzmiankowanych specjalnościach został określony przez Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w rozdziale 2 rozporządzenia z dnia 30 grudnia 1994 roku w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie (Dz.U. z 1995 r. Nr 8, poz. 38) na podstawie delegacji zawartej w art. 16 ust. 1 wymienionej ustawy Prawo budowlane.

A zatem - nie ma tu miejsca dyskryminacja zawodu inżyniera budowlanego w stosunku do zawodu architekta i odwrotnie.

Co do przytoczonego przez pana Senatora przykładu budynku jednorodzinnego projektowanego na terenach zurbanizowanych i na terenach budownictwa zagrodowego, to różnica polega na różnym znaczeniu budynków tego rodzaju dla przestrzeni i otoczenia.

Janusz Tomaszewski

Warszawa, dnia 11.01.1999 r.

Szanowna Pani Marszałek

W odpowiedzi na oświadczenia Senatora RP Pana Janusza Lorenza, złożone na 25 posiedzeniu Senatu w dniu 11 i 16 grudnia 1998 r. (skierowane odpowiednio do Prezesa Rady Ministrów oraz Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji), w sprawie działalności wojewody olsztyńskiego pana Zbigniewa Babalskiego, z upoważnienia Prezesa Rady Ministrów uprzejmie informuję, iż poruszane w oświadczeniach zagadnienia były przedmiotem szczegółowej analizy przeprowadzonej przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji.

Sygnalizowane w interwencjach Pana Senatora sprawy dotyczące:

• przeprowadzenia kontroli w Warmińsko-Mazurskiej Specjalnej Strefie Ekonomicznej i spółce Port Lotniczy Mazury - Szczytno przez Delegaturę Najwyższej Izby Kontroli w Olsztynie,
• konferencji prasowej poświęconej wynikom powyższej kontroli,
• budowy wytwórni pasz dla przemysłu drobiarskiego,

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej administracji ogólnej (z dniem 1 stycznia 1999 r. ustawa utraciła moc obowiązywania) do kompetencji wojewody należało ustalenie statutu określającego organizację urzędu wojewódzkiego. Dokonywane przez Wojewodę Zbigniewa Babalskiego zmiany kadrowe w byłym Urzędzie Wojewódzkim w Olsztynie należały do jego wyłącznej kompetencji i miały na celu usprawnienie działalności administracji rządowej.

Ustosunkowując się do zagadnienia odłączenia Elbląga od województwa Warmińsko-Mazurskiego, uprzejmie informuję, iż wszystkie wnioski dotyczące zmian przynależności do województw, bądź powiatów, będą wnikliwie rozpatrywane zgodnie z przepisami ustawy z dnia 24 lipca 1998 r. o wprowadzeniu zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa (Dz.U. Nr 96, poz. 603, z późn. zm.) oraz rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie zasad i trybu postępowania przy składaniu wniosków w sprawach tworzenia, łączenia, podziału i znoszenia powiatów oraz określania ich granic (obecnie projekt ww. rozporządzenia znajduje się w trakcie uzgodnień legislacyjnych).

Janusz Tomaszewski

Warszawa, dnia 6.10.1998 r.

Szanowny Panie Senatorze,

Powodem skierowania przedmiotowych pism były liczne publikacje prasowe, zawierające sugestie o stratach finansowych ponoszonych przez obie spółki na skutek błędów w zarządzaniu i braku właściwego nadzoru. Ponadto, wyjaśnienia sprawy domagała się opinia publiczna.

Przeprowadzona przez Delegaturę Najwyższej Izby Kontroli w Olsztynie kontrola nie wykazała uchybień w działalności Spółki Port Lotniczy Mazury, natomiast potwierdziła większość stawianych publicznie zarzutów w sprawie działalności Warmińsko-Mazurskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Wykonana przez NIK analiza dowiodła, iż Skarb Państwa stracił w tej spółce ponad 1 mln zł. Na tak niekorzystne wyniki finansowe miały wpływ nieracjonalne i nie zawsze uzasadnione wydatki czy transakcje dokonywane w strefie.

Jak wynika z informacji Wojewody Olsztyńskiego, w porozumieniu z Ministrem Skarbu doszło do wymiany nieskutecznie działającej Rady Nadzorczej Warmińsko-Mazurskiej SSE oraz Zarządu Spółki. Nowy zarząd w ciągu dwóch tygodni doprowadził do wniesienia gruntów gminnych aportem do Spółki, co praktycznie umożliwiło proces inwestycyjny.

Skierowanie do bezstronnego organu kontrolnego - Najwyższej Izby Kontroli - wniosków dotyczących przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego oraz wykazana ostrożność w zaangażowaniu środków publicznych w strefie, było wyrazem troski Wojewody Olsztyńskiego, mającej na celu uniknięcie kolejnych nieuzasadnionych strat finansowych. Ponadto, należy uznać za słuszne podjęcie decyzji o przedstawieniu wyników kontroli NIK na specjalnej konferencji prasowej, której celem było również odzyskanie zaufania potencjalnych inwestorów pragnących ulokować środki finansowe w strefie.

Innym problemem poruszonym w Pana Senatora interwencji jest sprawa budowy w strefie dużej wytwórni pasz dla przemysłu drobiarskiego w Dobrym Mieście. W związku z uzasadnionymi obawami związanymi ze zmonopolizowaniem rynku paszowego w tym rejonie, decyzję podjętą przez Wojewodę Olsztyńskiego w sprawie zlecenia wykonania naukowej ekspertyzy w sprawie rynku paszowego w rejonie Olsztyna oraz zwrócenie się z prośbą o opinie do różnych inwestorów w omawianej sprawie, należy uznać za słuszne. Przedmiotowa ekspertyza oraz prezentowane stanowiska (m.in. przez Olsztyński Klub Menedżera) potwierdziły zasadność obaw Wojewody Olsztyńskiego. Jak wynika z materiałów będących w dyspozycji Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, istniejące wytwórnie pasz nie wykorzystują w pełni swoich pomocy produkcyjnych (jedynie w 60%).

Sądzę, iż złożone powyżej wyjaśnienia w pełni usatysfakcjonują Pana Senatora.

Z wyrazami szacunku

J. Tomaszewski

Warszawa, dnia 7.12.1990 r.

Szanowny Panie Senatorze

Podjęte przez Wojewodę Olsztyńskiego czynności wyjaśniające, dotyczące rozwoju ww. Strefy należy ocenić jako słuszne, o czym świadczy zakres prac podjętych przez nowy Zarząd Spółki oraz wyniki kontroli Delegatury NIK w Olsztynie. Od dnia 28 sierpnia 1998 r. Zarząd doprowadził m.in. do wprowadzenia aportem gruntów gminnych do Spółki (co umożliwiło proces inwestycyjny), wydania zezwolenia na działalność gospodarczą w Strefie czterem podmiotom gospodarczym (z następnymi czterema prowadzone są rokowania); rozpoczęto również inwestycję polegającą na uzbrojeniu terenu w jednej z trzech podstref. Ponadto, celem pozyskania inwestorów prowadzona jest intensywna promocja.

Ustosunkowując się do kwestii lokalizacji wytwórni pasz w Warmińsko-Mazurskiej Specjalnej Strefie Ekonomicznej, pragnę zwrócić uwagę, iż ostateczna decyzja należy do Zarządu i Rady Nadzorczej Spółki. Jak wynika z informacji przekazanych przez Wojewodę Olsztyńskiego, decyzja ta zostanie podjęta w grudniu br.

Warszawa, 7.01.1999 r.

Szanowna Pani Marszałek,

w odpowiedzi na oświadczenie Pana Senatora Krzysztofa Głuchowskiego, złożone podczas 24. posiedzenia Senatu Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 3 grudnia 1998 r. dotyczącego ochrony żołnierzy służby zasadniczej przed tragicznymi w skutkach zdarzeniami, które mogą nastąpić podczas ich urlopu lub pobytu na przepustce - proszę o przyjęcie następującego stanowiska.

Drugi z wymienionych reżimów wyraża się w szczególnej odpowiedzialności odszkodowawczej, regulowanej przepisami ustawy z dnia 16 grudnia 1872 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową, której art. 2 taksatywnie wymienia przypadki uznane za pozostające w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej.

Jest sprawą oczywistą, że regulacje prawne obowiązujące w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej muszą odnosić się także do sytuacji, w których żołnierze służby zasadniczej nie powracają w określonym czasie do jednostek wojskowych po wykorzystanych urlopach lub przepustkach.

Taki charakter posiada decyzja Nr 94/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 1997 r. w sprawie tymczasowych zasad i trybu oceny dyscypliny wojskowej, meldowania o niektórych wypadkach oraz informowaniach o nastrojach w resorcie obrony narodowej.

Z wyrazami szacunku

Janusz Onyszkiewicz

Warszawa, dnia 11.01.1999 r.

Szanowna Pani Marszałek,

W związku z oświadczeniem złożonym przez Pana Senatora Zbigniewa Kulaka na 24 posiedzeniu Senatu w dniu 3 grudnia 1998 r., dotyczącego dofinansowania umów kontraktowych z województwa koszalińskiego uprzejmie informuję, iż w trzeciej transzy rezerwy celowej dofinansowano Szpital Wojewódzki w Koszalinie oraz Przychodnię Rejonową w Bobolicach.

Jednocześnie pragnę poinformować, iż pismo Pana Bogdana Garstki - Dyrektora Departamentu Finansowania Sfery Budżetowej Ministerstwa Finansów z dna 24 listopada 1998 r. zostało przesłane do Ministerstwa Zdrowia i Opieki Społecznej do wiadomości. W piśmie tym określono, iż środki przyznane nie muszą być przeznaczone na dofinansowanie umów wskazanych przez Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej. natomiast według metodologii opracowanej przez Zespół powołany przez pana Ministra, każdy wojewoda otrzymał listę imienną umów wraz z wielkością środków przyznanych na ich realizację.

Wojciech Maksymowicz

Warszawa, dnia 11.01.1999 r.

Szanowna Pani Marszałek,

Przeprowadzenie dekoncentracji, mającej na celu zapewnienie jak najlepszej obsługi mieszkańców województwa, było jednym z głównych założeń przy opracowywaniu statutu i ustalaniu siedzib kierowników inspekcji, straży i służb, które wchodzą w skład zespolonej administracji rządowej. Z tego powodu siedziby te znalazły swoje miejsce zarówno w Warszawie, w Siedlcach, jak i w Radomiu.

W związku z powyższym, w Radomiu - zgodnie z przyjętym Statutem - mieścić się będzie część Mazowieckiego Urzędu Wojewódzkiego, wraz z ośrodkami zamiejscowymi Wydziału Organizacyjno-Prawnego, Wydziału Nadzoru Prawnego nad Działalnością Komunalną, Wydziału Geodezji, Kartografii i Gospodarki Nieruchomościami, Wydziału nadzoru Założycielskiego i Skarbu Państwa, Wydziału Spraw Obywatelskich, Wydziału Spraw Społecznych, Wydziału Zagospodarowania Przestrzennego, Budownictwa i Infrastruktury Technicznej, Wydziału Finansowego oraz Wydziału Informacji i Promocji. Radom będzie również siedzibą Komendy Wojewódzkiej Policji.

Warszawa, dnia 11.01.1999 r.

Szanowna Pani Marszałek,

Zmiana przynależności wyżej wymienionych gmin do powiatu będzie mogła być rozpatrzona po spełnieniu wymogów określonych w ustawie z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz.U. Nr 91, poz. 578). Zgodnie z art. 3 ust. 4 cytowanej ustawy, Rada Ministrów ustala, w drodze rozporządzenia, zasady i tryb postępowania przy składaniu wniosków w sprawach tworzenia, łączenia, podziału i znoszenia powiatów oraz określenia ich granic. Projekt wspomnianego rozporządzenia znajduje się w trakcie uzgodnień legislacyjnych.

Warszawa, dnia 12.01.1999 r.

Szanowna Pani Marszałek,

W nawiązaniu do otrzymanego przy piśmie z dnia 9.12.1998 r. AG/043/262/98/IV oświadczenia Senatora Krzysztofa Majki w sprawie powtórnego przeanalizowania wniosku Środkowo-Pomorskiego Hurtowego Centrum Rolno-Spożywczego w Koszalinie dotyczącego zmiany pożyczki udzielonej Centrum przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w kwocie 500.000 zł wraz z odsetkami na akcje (umowa pożyczki z dnia 25.11.1996 r.) uprzejmie informuję, iż pozytywne rozpatrzenie przez resort finansów przedmiotowej sprawy w chwili obecnej jest niemożliwe.

Z analizy dotychczas składanych wniosków o wyrażenie zgody na pomoc finansową Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa wynika, że środki agend rządowych stanowią główne źródło budowy rynków hurtowych i giełd rolnych. W latach 1995-98 Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (ARiMR uruchomiła środki pieniężne w wysokości 52,0 mln zł udzielając pomocy giełdzie towarowej, 4 rynkom ponadregionalnym, 5 regionalnym, 4 lokalnym oraz 3 lokalno-przygranicznym.

Ograniczony w 1998 r. udział budżetu Państwa w zakresie rozwoju infrastruktury rynkowej wynikał w głównej mierze z konieczności wydatkowania przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa środków będących w jej dyspozycji, w pierwszej kolejności, na podjęte w latach 1994-1997 znaczące wieloletnie zobowiązania wobec kredytobiorców. Stosowane przez Agencję dopłaty do oprocentowania kredytów, w okresach wieloletnich (do 15 lat) skutkują potrzebą zabezpieczenia w kolejnych latach środków w projektach ustaw budżetowych na ich realizację, co w znacznym stopniu ogranicza wielkość kierowania pomocy do nowych adresatów.

Taki program opracowywany i w niedługim czasie zostanie skierowany pod obrady Rady Ministrów.

Z wyrazami szacunku

Z up. Ministra Finansów

Podsekretarz Stanu

Warszawa, 12.1998 r.

Szanowna Pani Marszałek,

Zarząd Spółki "Warmińsko-Mazurska Specjalna Strefa Ekonomiczna" S.A. z siedzibą w Szczytnie wystosował wniosek do Akcjonariuszy o odbycie Nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia z porządkiem obrad, który obejmowałby m.in. punkty w kwestii przeniesienia siedziby Spółki ze Szczytna do Olsztyna oraz zbycia nieruchomości w Szczytnie przy ul. Dąbrowskiego 6. Wraz z wnioskiem Zarządu wpłynęła pozytywna opinia Rady Nadzorczej "Warmińsko-Mazurskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej" co do przeniesienia siedziby Spółki oraz co do wyrażenia zgody na zbycie nieruchomości w Szczytnie.

Emil Wąsacz