Z posiadanych przeze mnie informacji wynika, że tylko w niewielu gminach i w małym stopniu dokonano zmian, czy też opracowano nowe plany miejscowe, zgodnie z wymogami nowej ustawy. Również tylko w niewielu gminach przygotowano wymagane ustawą studia uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, które stanowić miały podstawę prowadzenia polityki przestrzennej i przygotowania miejscowych planów ustalania warunków zabudowy i zagospodarowania terenu. W zdecydowanej większości gmin z przyczyn często od nich niezależnych, jak brak koncepcji zagospodarowania kraju, a także brak uprawnionych urbanistów, czy też środków finansowych, przedmiotowych studiów nie opracowano.

Powstała z tego powodu sytuacja, w której brak aktualnych miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego uniemożliwi prowadzenie jakiejkolwiek polityki przestrzennej, gdyż nie będzie podstaw prawnych do wydawania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Doprowadzi to też do zablokowania wszelkich nowych inwestycji. Aby temu zapobiec, potrzebna jest nowelizacja ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym z 1994 r., zakładająca przedłużenie terminu ważności obecnych planów zagospodarowania, a także podjęcie działań zapewniających terminowe wypełnienie przez wszystkie podmioty wymogów wynikających z tej ustawy.