Spis oświadczeń, poprzednie oświadczenie, odpowiedź, następne oświadczenie


37. posiedzenie Senatu RP

18 czerwca 1999 r.

Oświadczenie

I trzecie oświadczenie. Myślę, że jest ono bardziej skomplikowane i trudne, niemniej kieruję je do pana premiera Jerzego Buzka. Oddaję je do protokołu.

Natomiast chciałaby poinformować Wysoką Izbę, czego ono dotyczy. to oświadczenie zostało przygotowane na podstawie wniosków, które wpłynęły do mojego biura. Wpłynęły one z dużych miast województwa kujawsko-pomorskiego: z Bydgoszczy, Torunia, Grudziądza, Włocławka, a dotyczą środków finansowych na pomoc społeczną. Starostowie tych miast i prezydenci pokazują jednoznacznie, że środki finansowe na pomoc społeczną na 1999 r. są niewystarczające i będą przyczyną niepokojów w poszczególnych miastach i powiatach województwa bydgoskiego.

***

Oświadczenie senator Doroty Kempki złożone do protokołu 37. posiedzenia:

Oświadczenie moje kieruję do pana Jerzego Buzka, prezesa Rady Ministrów RP, w związku z tragiczną sytuacją ośrodków pomocy społecznej, które nie posiadają środków finansowych na realizację tak zadań obligatoryjnych, jak i fakultatywnych. Podstawę tego oświadczenia stanowią wystąpienia i analiza sytuacji w tak dużych ośrodkach miejskich jak Bydgoszcz, Grudziądz, Wąbrzeźno, a i z innych miast i powiatów województwa kujawsko-pomorskiego napływają podobne materiały.

Główną przyczyną trudności finansowych ośrodków pomocy społecznej jest niedoszacowanie ich budżetów, co stanowiło podstawę do ustalenia wielkości środków potrzebnych na rok 1999.

W pierwszych miesiącach bieżącego roku ośrodki otrzymywały miesięcznie kwoty, które nie stanowiły nawet 1/12 kwot zaplanowanych w rozdziale 8613. Stąd też niemożliwa była realizacja zadań obligatoryjnych, a zasiłków okresowych w ogóle nie wypłacano. Pojawił się dylemat "wyboru" świadczeń, które powinny być zrealizowane w pierwszej kolejności, co przy zasiłkach o charakterze obowiązkowym jest niedopuszczalne. Niewypłacenie jakiegokolwiek z wyżej wymienionych zasiłków stanowi naruszenie przepisów prawa. Podejmowano decyzję o niepokrywaniu części świadczeń dla kobiet w ciąży oraz wychowujących dzieci, a także wypłacanie tylko 70% przyznanych świadczeń na pokrycie kosztów związanych z pobytem zasiłkobiorców ośrodków w domach pomocy społecznej.

Niekorzystną sytuację w zakresie zadań finansowych w rozdziale 8613 pogłębia jeszcze fakt, iż w ostatnim czasie dokonano istotnych zmian przepisów prawnych, które spowodowały znaczny napływ nowych środowisk kwalifikujących się do otrzymywania pomocy społecznej. Wynika to w szczególności zez liberalizowania przepisów ustawy o pomocy społecznej w zakresie prawa do zasiłku stałego poprzez zwiększenie progu dochodowego do dwukrotności kryterium. Oznacza to, iż rodziny z dochodem dwukrotnie większym aniżeli do tej pory mogą skutecznie ubiegać się o przyznanie niniejszego świadczenia. Z powyższych względów liczba zasiłkobiorców ulega znacznemu zwiększeniu i zapewne nadal będzie wzrastać, sądząc po ilości złożonych wniosków.

Do wzrostu wydatków finansowych w rozdziale 8613 przyczyniła się równie zmiana przepisów, nakazująca objęcie składką na ubezpieczenie społeczne wszystkich świadczeniobiorców zasiłków stałych - wysokość świadczenia łącznie z ubezpieczeniem społecznym i zdrowotnym wynosi 553,23 zł - i zasiłków okresowych gwarantowanych, co nie było uwzględnione w momencie przygotowywania projektu budżetu na rok 1999 z uwagi na niedawne wejście w życie tych przepisów

Doszło zatem do sytuacji, w której budżet tegoroczny jest znacznie mniejszy od budżetu ubiegłorocznego, kiedy ośrodki miały do wykonania nieporównywalnie mniej zadań. Zaplanowane w niniejszym rozdziale środki absolutnie nie pokrywają potrzeb nawet w zakresie zadań obligatoryjnych, nie wspominając już zadań fakultatywnych. W tej sytuacji dochodzi jeszcze do znacznego poszerzenia kręgu świadczeniobiorców z uwagi na zmiany przepisów prawa.

Ośrodki, nie mogąc wywiązać się z nałożonych zadań w zakresie zadań obligatoryjnych, byłyby zmuszone "pożyczać" pieniądze od samorządów, co w świetle przepisów ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych - DzU nr 155, poz. 1014 - stanowi naruszenie dyscypliny budżetowej. Na dzień dzisiejszy sytuacja finansowa ośrodków nie pozwala na pełne wykonywanie zadań zleconych obligatoryjnych, gdyż potrzeby w skali miesiąca przewyższają otrzymywane kwoty.

Podobna sytuacja kształtuje się w kwestii realizacji zadań powiatowych, gdzie również występują znaczne niedobory w:

1) realizacji świadczeń dla osób bezdomnych przebywających na terenie powiatu, które zerwały w sposób trwały związek z gminą, na której miało miejsce zdarzenie powodujące bezdomność;

2) pokrywaniu kosztów podstawowej opieki zdrowotnej wyżej wymienionym osobom bezdomnym;

3) przyznaniu specjalnego świadczenia pieniężnego dla osób opuszczających niektóre rodzaje placówek opiekuńczo-wychowawczych, zakłady dla nieletnich i rodziny zastępcze;

4) organizowaniu opieki w rodzinach zastępczych oraz udzielaniu pomocy pieniężnej na częściowe pokrycie kosztów utrzymania umieszczonych w nich dzieci;

5) organizowaniu i prowadzeniu placówek opiekuńczo-wychowawczych.

Na wykonanie niektórych zadań brakuje jakichkolwiek środków, natomiast co do pozostałych występują znaczne niedobory. Dotyczy to w szczególności organizowania i prowadzenia placówek opiekuńczo-wychowawczych.

Podstawowymi czynnikami utrudniającymi wykonanie pomocy pieniężnej określonej w rozdziale 8622 jest również ustalenie planu budżetu na 1999 r. niższego od wykonania w 1998 r., a także nieuwzględnienie waloryzacji świadczeń pieniężnych, zbyt późne wydanie aktu prawnego określającego między innymi nowe zasady udzielania pomocy pieniężnej, oraz wzrost liczby dzieci umieszczonych prawomocnymi postanowieniami sądów w rodzinach zastępczych.

Z całości przedstawionej sprawy wynika, że rząd RP nie zdaje sobie sprawy z szybkiego rozszerzania się ośrodków biedy w kraju i nic nie czyni, aby temu zapobiec lub chociaż stworzyć biednym ludziom warunki jakiegokolwiek egzystowania. Jak więc w takiej sytuacji należy oceniać rząd, który decyduje się na pomoc dla innych narodów, a nie dostrzega biedy i tragedii własnego?

Mam nadzieję, że pan premier w sposób poważny potraktuje moje oświadczenie, to znaczy problem nie zostanie rozwiązany poprzez przesłanie mi pustobrzmiących sformułowań, lecz poprzez wykonanie przez państwo zadań wynikających z ustaw w stosunku do ośrodków pomocy społecznej.


Spis oświadczeń, poprzednie oświadczenie, odpowiedź, następne oświadczenie