Minister Środowiska przekazał odpowiedź na oświadczenie senatora Janusza Okrzesika, złożone na 70. posiedzeniu Senatu ("Diariusz Senatu RP" nr 76):
Warszawa, dnia 08.01.2001 r.
Pani
Prof. dr hab. Alicja Grześkowiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej
Szanowna Pani Marszałek
Odpowiadając na pismo z dnia 13 grudnia 2000 roku znak AG/043/465/2000/IV przesyłam w załączeniu odpowiedź na oświadczenie złożone przez Pana Senatora Janusza Okrzesika podczas 70. posiedzenia Senatu RP w dniu 7 grudnia 2000 roku w sprawie interpretacji zapisu o odszkodowaniach za straty powodowane przez niektóre gatunki zwierząt chronionych.
Z poważaniem
Antoni Tokarczuk
Odpowiedź
na oświadczenie Pa
na Senatora Janusza Okrzesikaw sprawie interpretacji zapisu o odszkodowania za straty powodowane przez niektóre gatunki zwierząt chronionych
Nowelizacja ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (art. 18 pkt 3 ustawy z dnia 19 marca 1997 r. o zmianie niektórych upoważnień do wydawania aktów wykonawczych - Dz.U. nr 43, poz. 272) miała m.in. na celu uregulowanie poniższego problemu aktem wyższego rzędu niż rozporządzenie i umożliwiła poszkodowanym dochodzenie od Skarbu Państwa roszczeń na dr
odze sądowej z tytułu poniesionych szkód wyrządzonych przez żubry, niedźwiedzie, bobry i wilki.Zmiana art. 52 ustawy o ochronie przyrody nie narzuca jednak obowiązku występowania na drogę sądową. Czynności te mają charakter cywilnoprawny i powinny być rozstrzygane w oparciu o przepisy kodeksu postępowania cywilnego. Obecny zapis powyższego artykułu nie narzuca obowiązku dochodzenia roszczeń w drodze powództwa cywilnego przed sądem powszechnym. Ustawodawca wskazuje jedynie drogę w wypadku, gdyby strony nie
mogły dojść do porozumienia i nie istniała szansa ugody.Jednocześnie uprzejmie informuję, że w celu wprowadzenia powyższej regulacji w życie Ministerstwo rozesłało do wszystkich Wojewodów interpretację prawną nowego brzmienia art. 52 ustawy o ochronie przyrody, zalecającą polubowne załatwianie spraw związanych ze szkodami wyrządzanymi przez zwierzęta gatunków objętych ochroną.
Zwracano również uwagę na fakt, że interpretowanie tego artykułu jako jedynej drogi w postępowaniu o naprawienie szkód wyrządzonych przez zwierzęta chronione, za których szkody odpowiada Skarb Państwa, doprowadziłoby do znacznego wydłużenia czasu od momentu powstanie szkody do wypłacenia odszkodowania oraz do wzrostu kosztów prowadzenia tego typu postępowań.
W związku z powyższym wyrażam pogląd, że nie istnieje potrzeba dodatkowego uregulowania kwestii wypłaty odszkodowań za szkody powodowane przez zwierzęta gatunków chronionych, a opisane przez Pana Senatora postępowanie niektórych Urzędów Wojewódzkich być może wiąże się problemami na
tury finansowej.