Druk nr 146

21 czerwca 2002 r.

SENAT

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

V KADENCJA

MARSZAŁEK SEJMU

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Pan
Longin PASTUSIAK
MARSZAŁEK SENATU
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Zgodnie z art. 121 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej mam zaszczyt przekazać Panu Marszałkowi do rozpatrzenia przez Senat uchwaloną przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej na 24. posiedzeniu w dniu 20 czerwca 2002 r. ustawę o uznaniu części Półwyspu Helskiego za obszar szczególnie ważny dla obrony kraju.

Z poważaniem

(-) Marek Borowski

USTAWA

z dnia 20 czerwca 2002 r.

o uznaniu części Półwyspu Helskiego za obszar szczególnie
ważny dla obrony kraju

Art. 1.

1. Ze względu na potrzeby ochrony bezpieczeństwa zewnętrznego państwa uznaje się za obszar szczególnie ważny dla obrony kraju część Półwyspu Helskiego, obejmującą terytorium gminy o statusie miasta Hel wraz z przyległymi morskimi wodami wewnętrznymi stanowiącymi wody portów, zwaną dalej "obszarem szczególnie ważnym dla obrony kraju".

2. Granice gminy o statusie miasta Hel określają odrębne przepisy.

 

Art. 2.

Ustawa określa zakres ograniczeń wolności i praw na obszarze szczególnie ważnym dla obrony kraju, właściwość organów w tych sprawach oraz podstawy, zakres i tryb naprawiania szkód powstałych w wyniku tych ograniczeń.

 

Art. 3.

1. Na obszarze, o którym mowa w art. 1 ust. 1, wprowadza się ograniczenia polegające na obowiązku uzyskiwania przez władającego nieruchomością zezwolenia na:

1) nabycie i przeniesienie prawa własności nieruchomości,

2) ustanowienie użytkowania wieczystego i jego przeniesienie,

3) ustanowienie użytkowania nieruchomości,

4) najem lub dzierżawę nieruchomości przez czas przekraczający sześć miesięcy, z wyjątkiem najmu samodzielnych lokali mieszkalnych, które stanowią odrębną nieruchomość,

5) zmianę dotychczasowego zagospodarowania lub uzbrojenia terenu niepowodującą konieczności wprowadzenia zmian w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego,

6) inwestycje dotyczące linii kolejowych lub infrastruktury kolejowej, dróg publicznych lub leżących w ich ciągu obiektów inżynierskich, mostów i wiaduktów, infrastruktury telekomunikacyjnej albo urządzeń, instalacji i sieci energetycznych, z wyjątkiem remontów niepowodujących zmian geodezyjnych terenu,

7) budowę, rozbudowę lub modernizację infrastruktury portowej i zapewniającej dostęp do portów.

2. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, wydaje się, jeżeli wykonanie czynności nie spowoduje zagrożenia bezpieczeństwa zewnętrznego państwa.

 

Art. 4.

Czynności, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1-4, wykonane bez zezwolenia są nieważne.

 

Art. 5.

1. Władający nieruchomością, na której zostały wykonane bez zezwolenia czynności, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 5-7, jest obowiązany  przywrócić nieruchomość do stanu poprzedniego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

2. Jeżeli władający nieruchomością wykaże, że czynności, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 5-7, zostały wykonane po dniu objęcia przez niego władania przez inny podmiot, obowiązek przywrócenia nieruchomości do stanu poprzedniego spoczywa na tym podmiocie.

3. Jeżeli wykonanie czynności, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 5-7, odbyło się za zgodą lub wiedzą władającego nieruchomością, jest on obowiązany przywrócić nieruchomość do stanu poprzedniego solidarnie z podmiotem, który wykonał te czynności.

4. Nałożenie obowiązku przywrócenia nieruchomości do stanu poprzedniego, o którym mowa w ust. 1-3, następuje w drodze decyzji.

 

Art. 6.

1. Udzielenie lub odmowa udzielenia zezwolenia, o którym mowa w art. 3 ust. 1, następuje w drodze decyzji.

2. Jeżeli wymagają tego względy bezpieczeństwa zewnętrznego państwa, podlegające ochronie na podstawie przepisów o ochronie informacji niejawnych, organ wydający decyzję może odstąpić od jej uzasadnienia faktycznego.

 

Art. 7.

1. Organem właściwym do wydania decyzji, o których mowa w art. 5 ust. 4 i art. 6 ust. 1, jest Dowódca Marynarki Wojennej.

2. Od decyzji wydanej w pierwszej instancji służy stronie odwołanie do Ministra Obrony Narodowej.

 

Art. 8.

1. Każdemu, kto poniósł szkodę powstałą w następstwie ograniczeń, o których mowa w art. 3 ust. 1, przysługuje odszkodowanie.

2. Odszkodowanie, o którym mowa w ust. 1, przyznaje się w granicach poniesionej straty.

 

Art. 9.

1. Odszkodowanie, o którym mowa w art. 8 ust. 1, przysługuje od Skarbu Państwa.

2. Odszkodowanie, o którym mowa w art. 8 ust. 1, nie przysługuje, jeżeli szkoda powstała wyłącznie z winy poszkodowanego.

3. Wysokość odszkodowania, o którym mowa w art. 8 ust. 1, ulega zmniejszeniu odpowiednio do stopnia przyczynienia się poszkodowanego do powstania szkody.

 

Art. 10.

1. O odszkodowaniu, o którym mowa w art. 8 ust. 1, orzeka Minister Obrony Narodowej w drodze decyzji.

2. Od decyzji, o której mowa w ust. 1, przysługuje poszkodowanemu odwołanie do właściwego sądu okręgowego w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia decyzji. Do odwołania stosuje się przepisy Kodeksu postępowania cywilnego.

 

Art. 11.

Roszczenie o odszkodowanie, o którym mowa w art. 8 ust. 1, przedawnia się z upływem trzech lat od dnia, w którym została wydana ostateczna decyzja odmawiająca zezwolenia na wykonanie czynności, o której mowa w art. 3 ust. 1.

 

Art. 12.

Do postępowania w sprawach, o których mowa w art. 3-9 i art. 10 ust. 1, stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, o ile niniejsza ustawa nie stanowi inaczej.

 

Art. 13.

1. Ograniczenia przewidziane w niniejszej ustawie mają zastosowanie niezależnie od wymagań, jakie dla czynności, o których mowa w art. 3 ust. 1, wynikają z odrębnych przepisów.

2. Wydanie decyzji, o której mowa w art. 6 ust. 1, poprzedza postępowania określone w odrębnych przepisach.

 

Art. 14.

Na obszarze szczególnie ważnym dla obrony kraju nie stosuje się przepisu art. 19 pkt 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543, z 2001 r. Nr 129, poz. 1447 i Nr 154, poz. 1800 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253), w zakresie pozostającym we właściwości Ministra Obrony Narodowej.

 

Art. 15.

1. Przepisów niniejszej ustawy nie stosuje się do nabycia nieruchomości położonych na obszarze szczególnie ważnym dla obrony kraju:

1) w drodze dziedziczenia przez osoby uprawnione do dziedziczenia ustawowego,

2) przez cudzoziemców, na zasadach określonych w ustawie z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców (Dz.U. z 1996 r. Nr 54, poz. 245, z 1997 r. Nr 140, poz. 939, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 oraz z 2001 r. Nr 16, poz. 166).

2. Jeżeli spadkobierca, który nabył wchodzącą w skład spadku nieruchomość na podstawie testamentu, nie uzyska zezwolenia, o którym mowa w ustawie, na podstawie wniosku złożonego w ciągu roku od dnia otwarcia spadku, prawo własności nieruchomości lub prawo użytkowania wieczystego nabywają osoby, które byłyby powołane do spadku z ustawy.

 

Art. 16.

Do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy niniejszej ustawy.

 

Art. 17.

Traci moc dekret z dnia 6 września 1951 r. o obszarach szczególnie ważnych dla obrony kraju (Dz.U. Nr 46, poz. 341 i z 2001 r. Nr 69, poz. 725).

 

Art. 18.

Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

MARSZAŁEK SEJMU

Marek Borowski