1. Ustawa określa zasady przeprowadzania doświadczeń na zwierzętach.

1) opracowania, wytwarzania, kontroli jakości, zapewnienia skuteczności i bezpieczeństwa produktów leczniczych, środków spożywczych oraz innych substancji i wyrobów stosowanych w celach:

2) ochrony zdrowia człowieka lub zwierząt przed chorobami,

3) ochrony środowiska w celu ochrony zdrowia człowieka lub dobrostanu zwierząt,

- jeżeli celów tych nie można osiągnąć w inny sposób z powodu braku odpowiednich metod alternatywnych.

1) zwierzęta - zwierzęta kręgowe, w tym także dzikie (wolno żyjące) lub zdolne do rozmnażania się formy larwalne, z wyłączeniem form płodowych i embrionalnych;

2) zwierzęta doświadczalne - zwierzęta przeznaczone do wykorzystania lub wykorzystywane do doświadczeń;

3) zwierzęta laboratoryjne (hodowlane) - zwierzęta doświadczalne hodowane w obiektach jednostek hodowlanych lub doświadczalnych: myszy, szczury, świnki morskie, chomiki złote, króliki, psy, koty, przepiórki oraz naczelne;

4) zwierzęta dzikie (wolno żyjące) - zwierzęta nieudomowione, żyjące w warunkach niezależnych od człowieka;

5) doświadczenie - wykorzystanie zwierzęcia do badań naukowych mogących wywołać u niego ból, cierpienie, strach lub trwałe uszkodzenie w jego organizmie, w tym działania mające na celu lub mogące spowodować urodzenie się zwierzęcia cierpiącego na którykolwiek z tych stanów, również wtedy, gdy wyeliminowano ból, cierpienie, strach lub skutki trwałego uszkodzenia przez skuteczne użycie odpowiedniego znieczulenia lub innych środków; doświadczeniem nie są przyjęte w nowoczesnej praktyce najmniej bolesne metody uśmiercania lub znakowania zwierząt;

7) obiekt - każde miejsce lub pomieszczenie, w którym przetrzymywane są zwierzęta doświadczalne;

8) jednostka hodowlana - osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, uprawnioną do hodowli zwierząt laboratoryjnych;

9) jednostka doświadczalna - osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, uprawnioną do przeprowadzania doświadczeń;

10) dostawca - osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, uprawnioną do dostarczania zwierząt doświadczalnych, inną niż jednostka hodowlana;

12) odpowiednie znieczulenie - znieczulenie miejscowe lub ogólne mające na celu pozbawienie czucia technikami anestezjologicznymi, równie skutecznymi jak metody stosowane w dobrej praktyce weterynaryjnej;

13) zwierzęta bezdomne - zwierzęta domowe lub gospodarskie, które uciekły, zabłąkały się lub zostały porzucone przez człowieka, a nie ma możliwości ustalenia ich właściciela lub innej osoby, pod której opieką trwale dotąd pozostawały.

1. Przed przeprowadzeniem doświadczenia należy uzyskać dane z wszelkich dostępnych źródeł międzynarodowej informacji w określonej dziedzinie nauki w celu wyeliminowania zbędnego powtarzania doświadczeń.

2. Jeżeli z uzyskanych informacji wynika, że dane lub podobne doświadczenie zostało już wykonane, w projekcie doświadczenia, o którym mowa w art. 22, uzasadnia się konieczność dokładnego powtórzenia doświadczenia lub jego powtórzenia z modyfikacjami.

3. Doświadczenie rozpoczyna się, gdy zwierzę po raz pierwszy zostało przygotowane do obserwacji, a kończy się, gdy wykonano ostatnią obserwację związaną z celem tego doświadczenia.

2) przeprowadzania dla celów dydaktycznych doświadczeń na zwierzętach powodujących ich zbędne cierpienie, jeżeli cel ten można osiągnąć w inny sposób.

2. Doświadczenia planuje się i przeprowadza w taki sposób, aby nie narażać zwierząt na zbędny strach, ból, cierpienie lub trwałe uszkodzenia w ich organizmach.

3. W przypadku konieczności przeprowadzenia doświadczeń powodujących u zwierząt długotrwały i silny ból, cierpienie, strach lub trwałe uszkodzenia w ich organizmach należy ograniczyć je do niezbędnego zakresu.

4. Jeżeli istnieje możliwość wyboru między dwoma lub więcej doświadczeniami, wybiera się to, które można przeprowadzić:

1) powodując najmniej bólu, cierpienia, stresu i trwałych uszkodzeń u zwierząt, w szczególności przez wybór najmniej inwazyjnych technik oraz zwierząt o najniższym stopniu wrażliwości neurofizjologicznej;

3) przy największym prawdopodobieństwie uzyskania pożądanych wyników.

2. Zabrania się wykorzystywania do doświadczeń zwierząt bezdomnych i zdziczałych.

1) zwierząt gospodarskich w rozumieniu przepisów o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich, jeżeli celu doświadczenia nie można osiągnąć przy wykorzystaniu zwierząt laboratoryjnych;

2) zwierząt dzikich, jeżeli celu doświadczenia nie można osiągnąć przy wykorzystaniu zwierząt laboratoryjnych i zwierząt gospodarskich;

3) zwierząt gatunków uznanych za zagrożone wyginięciem, o których mowa w załączniku I do Konwencji o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem, sporządzonej w Waszyngtonie dnia 3 marca 1973 r. (Dz.U. z 1991 r. Nr 27, poz. 112 oraz z 2000 r. Nr 66, poz. 802), jeżeli:

1. Doświadczenia przeprowadza się przy zastosowaniu odpowiedniego znieczulenia.

2. Przeprowadzenie doświadczenia bez znieczulenia jest dopuszczalne, jeżeli:

1) znieczulenie byłoby dla zwierzęcia większym urazem niż samo doświadczenie;

5. W przypadku gdy zastosowanie produktów leczniczych i metod, o których mowa w ust. 3, jest niemożliwe, zwierzę uśmierca się niezwłocznie w sposób humanitarny.

1. Po zakończeniu doświadczenia osoba, o której mowa w art. 17 ust. 4, decyduje, czy zwierzę wykorzystane do doświadczenia można pozostawić przy życiu, czy należy je uśmiercić niezwłocznie w sposób humanitarny.

1. Zwierzęta doświadczalne w jednostkach doświadczalnych, hodowlanych lub u dostawców powinny być przetrzymywane:

1) w obiekcie zapewniającym odpowiednie dla danego gatunku warunki środowiskowe, w tym niezbędną swobodę ruchu, pożywienie i wodę oraz opiekę gwarantującą utrzymanie ich w zdrowiu;

2) w sposób umożliwiający zaspokajanie ich podstawowych potrzeb fizjologicznych i etologicznych.

2. Jednostka doświadczalna, hodowlana oraz dostawca zapewniają:

2) niezwłoczne usuwanie stwierdzonych nieprawidłowości lub powstałego u zwierząt bólu i cierpienia.

3. Opiekę nad przetrzymywanymi zwierzętami w jednostkach doświadczalnych, hodowlanych lub u dostawców sprawują osoby posiadające umiejętności i kwalifikacje gwarantujące prawidłowe obchodzenie się ze zwierzętami, w tym odpowiedni poziom opieki.

4. Kierownik jednostki doświadczalnej, hodowlanej lub dostawca wyznacza osobę posiadającą wiedzę i umiejętności wynikające z udokumentowanego przeszkolenia, która będzie sprawować nadzór nad osobami, o których mowa w ust. 3, i powiadamia o tym powiatowego lekarza weterynarii oraz przewodniczącego lokalnej komisji etycznej.

1) szczegółowe warunki utrzymywania zwierząt doświadczalnych w jednostkach hodowlanych, doświadczalnych i u dostawców, mając na względzie zapewnienie minimalnych standardów utrzymywania zwierząt przeznaczonych do doświadczeń naukowych, zgodnych z przepisami Unii Europejskiej;

2) kwalifikacje osób sprawujących opiekę nad zwierzętami doświadczalnymi i osób sprawujących nadzór nad tymi osobami, mając na względzie zapewnienie specyficznych potrzeb poszczególnych gatunków zwierząt oraz biorąc pod uwagę konieczność ich humanitarnego traktowania, a także uwzględniając minimalny poziom wiedzy konieczny do sprawowania opieki nad zwierzętami i wykonywania nadzoru nad osobami opiekującymi się zwierzętami.

2. Jeżeli do obiektów jednostek hodowlanych, doświadczalnych lub dostawców dostarcza się po odsadzeniu nieoznakowanego psa, kota lub zwierzę naczelne, to znakuje się je niezwłocznie.

3. Jeżeli przeniesienie nieoznakowanego psa, kota lub zwierzęcia naczelnego z jednego obiektu do drugiego nastąpiło przed odsadzeniem, a wcześniejsze oznakowanie było niezasadne, jednostka doświadczalna, hodowlana lub dostawca otrzymujący takie zwierzę prowadzą dokumentację dotyczącą tego zwierzęcia do czasu jego oznakowania.

4. Dokumentację, o której mowa w ust. 3, przechowuje się w jednostce doświadczalnej, hodowlanej lub u dostawcy przez 3 lata.

1) nazwę jednostki doświadczalnej, hodowlanej lub dostawcy;

1) numer, o którym mowa w art. 25 ust. 3;

2) indywidualny numer zwierzęcia ustalony przez jednostkę doświadczalną, hodowlaną lub dostawcę.

7. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, sposób znakowania psów, kotów i zwierząt naczelnych, biorąc pod uwagę specyfikę znakowanych zwierząt, najmniej bolesny sposób znakowania oraz konieczność umieszczenia w oznakowaniu informacji, o których mowa w ust. 6.

1. Prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na hodowli zwierząt laboratoryjnych lub dostarczaniu zwierząt doświadczalnych wymaga uzyskania zezwolenia powiatowego lekarza weterynarii.

2. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, jest wydawane, jeżeli osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej spełnia warunki określone w art. 11 ust. 1-4 i w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 5.

3. Wniosek o wydanie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, zawiera:

3) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres osoby sprawującej nadzór nad osobą, o której mowa w pkt 2;

5) informację o wyposażeniu obiektów, w których zwierzęta będą przetrzymywane.

4. Do wniosku o wydanie zezwolenia dołącza się dokumenty potwierdzające kwalifikacje osób, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3.

5. Powiatowy lekarz weterynarii w terminie 14 dni od dnia wydania zezwolenia na prowadzenie hodowli zwierząt laboratoryjnych lub na dostarczanie zwierząt doświadczalnych zawiadamia ministra właściwego do spraw nauki o wydaniu zezwolenia i przekazuje dane, o których mowa w ust. 3.

2. O cofnięciu zezwolenia powiatowy lekarz weterynarii zawiadamia ministra właściwego do spraw nauki w terminie 14 dni od dnia wydania decyzji w tej sprawie.

1. Jednostki hodowlane prowadzą ewidencję zwierząt laboratoryjnych.

2. W ewidencji, o której mowa w ust. 1, umieszcza się następujące dane:

1) o liczbie i gatunkach zwierząt sprzedanych lub dostarczonych;

3) imiona i nazwiska lub nazwy odbiorców oraz ich adresy;

3. Dane, o których mowa w ust. 2, przechowuje się przez 3 lata.

1) jednostki organizacyjne szkół wyższych,

2) instytuty naukowo-badawcze,

3) placówki naukowe Polskiej Akademii Nauk,

5) wytwórnie produktów leczniczych lub biopreparatów

- wpisane do wykazu, o którym mowa w art. 24 ust. 1.

2. Doświadczenia w jednostkach doświadczalnych są przeprowadzane:

2) po uzyskaniu zgody, o której mowa w art. 21 ust. 1.

3. W przeprowadzaniu doświadczeń mogą także uczestniczyć osoby inne niż określone w ust. 2 pkt 1, wyznaczone przez kierownika jednostki doświadczalnej, jeżeli posiadają kwalifikacje w tym zakresie.

5. Minister właściwy do spraw nauki, po zasięgnięciu opinii Krajowej Komisji Etycznej, określi w drodze rozporządzenia:

1) kwalifikacje osób nadzorujących doświadczenie, przeprowadzających doświadczenie oraz uczestniczących w doświadczeniu,

2) wzór zezwolenia indywidualnego dla osób przeprowadzających doświadczenie

- mając na względzie prawidłowy przebieg doświadczenia, jego zakres i cel badawczy oraz udział tych osób w doświadczeniu, a także odpowiednie przepisy Unii Europejskiej.

1. Jednostka doświadczalna powinna być wyposażona w urządzenia i sprzęt właściwe do wykorzystywanych przez nią gatunków zwierząt doświadczalnych oraz przeprowadzanych przez nią doświadczeń.

2. Urządzenia i sprzęt, o których mowa w ust. 1, projektuje się, wykonuje i użytkuje:

2) z uwzględnieniem wymagań określonych w art. 5 ust. 2.

1. Jednostka doświadczalna prowadzi ewidencję zwierząt doświadczalnych.

2. Ewidencja, o której mowa w ust. 1, zawiera:

2) nazwę jednostki hodowlanej lub dostawcy w przypadku zwierząt zakupionych;

1. Doświadczenie można przeprowadzić po uzyskaniu pisemnej zgody na jego przeprowadzenie i zgodnie z projektem doświadczenia.

2. Zgodę na przeprowadzenie doświadczenia wydaje kierownik jednostki doświadczalnej lub osoba przez niego upoważniona, po uzyskaniu przez projekt doświadczenia pozytywnej opinii właściwej lokalnej komisji etycznej lub Krajowej Komisji Etycznej do Spraw Doświadczeń na Zwierzętach.

3. Z wnioskiem o wydanie opinii o projekcie doświadczenia występuje do lokalnej komisji etycznej kierownik projektu, o którym mowa w art. 22 ust. 1 pkt 4.

4. Jednostka doświadczalna na podstawie prowadzonej ewidencji, o której mowa w art. 20 ust. 1, składa ministrowi właściwemu do spraw nauki coroczne sprawozdanie dotyczące liczby przeprowadzanych doświadczeń oraz liczby zwierząt doświadczalnych:

5. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 4, za rok poprzedni składa się w terminie do dnia 31 marca następnego roku.

2) wykaz osób przeprowadzających doświadczenie posiadających indywidualne zezwolenie;

4) wskazanie kierownika projektu;

5) uzasadnienie.

1) wskazanie celu doświadczenia oraz potrzeby wykorzystania w nim danego gatunku zwierząt doświadczalnych;

3) informację o konieczności przeprowadzenia doświadczenia poza jednostką doświadczalną;

7) wykazanie niedostępności metod alternatywnych do osiągnięcia celu doświadczenia i zastąpienia zwierząt kręgowych innym materiałem badawczym.

3. Jeżeli z celu doświadczenia wynika konieczność wypuszczenia zwierząt doświadczalnych na wolność, do projektu doświadczenia dołącza się opis środków podjętych w celu zapewnienia bezpieczeństwa środowiska, zdrowia publicznego oraz zwierząt.

2. Dokumentacja, o której mowa w ust. 1, zawiera w szczególności:

4) potwierdzenie przez osobę nadzorującą przebieg doświadczenia jego zgodności z zaopiniowanym projektem;

5) informację dotyczącą przeznaczenia zwierząt wykorzystanych do doświadczenia po jego zakończeniu.

1. Minister właściwy do spraw nauki prowadzi wykaz jednostek doświadczalnych, hodowlanych i dostawców.

2. Wniosek o umieszczenie jednostki doświadczalnej w wykazie, o którym mowa w ust. 1, składa kierownik jednostki doświadczalnej.

3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, zawiera:

2) imię i nazwisko kierownika jednostki doświadczalnej oraz imię i nazwisko osoby nadzorującej doświadczenia;

3) dokumenty potwierdzające kwalifikacje osoby nadzorującej doświadczenia;

4. Kontrolę spełniania warunków i wymagań, o których mowa w art. 11 ust. 1-3, art. 19 oraz w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 5, wykonuje właściwy powiatowy lekarz weterynarii we współpracy z właściwą lokalną komisją etyczną.

1) w przypadku gdy nie spełnia warunków określonych w art. 11 ust. 1-4 lub w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 5;

3) na wniosek kierownika tej jednostki.

7. Wykaz, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw nauki ogłasza co kwartał, w drodze obwieszczenia, w dzienniku urzędowym ministra oraz na stronach internetowych urzędu obsługującego tego ministra.

2. Wykreślenie jednostki hodowlanej lub dostawcy z wykazu, o którym mowa w art. 24 ust. 1, następuje po otrzymaniu przez ministra właściwego do spraw nauki zawiadomienia, o którym mowa w art. 15 ust. 2.

1) ustalanie i przekazywanie lokalnym komisjom etycznym standardów przeprowadzania doświadczeń na zwierzętach oraz stopnia inwazyjności tych doświadczeń;

2) powoływanie lokalnych komisji etycznych;

3) wydawane opinii, o których mowa w art. 31 ust. 3;

4) przedstawianie lokalnym komisjom etycznym, właściwym organom, organizacjom lub jednostkom organizacyjnym opinii i wniosków w sprawach etycznych standardów przeprowadzania doświadczeń na zwierzętach.

2. Kadencja Krajowej Komisji Etycznej trwa 4 lata.

4. Minister właściwy do spraw nauki może odwołać członka Krajowej Komisji Etycznej przed upływem kadencji tej komisji w przypadku:

3) pozbawienia praw publicznych;

4) ukarania prawomocnym orzeczeniem sądu działającego na podstawie przepisów o odpowiedzialności zawodowej za przewinienie zawodowe lub komisji dyscyplinarnej za czyn popełniony z niskich pobudek;

1. Lokalne komisje etyczne do spraw doświadczeń na zwierzętach, zwane dalej "lokalnymi komisjami etycznymi", wydają opinie o projektach doświadczeń, o których mowa w art. 22.

2. Lokalne komisje etyczne liczą od 5 do 9 członków będących przedstawicielami nauk biologicznych, medycznych, weterynaryjnych, humanistycznych oraz organizacji pozarządowych, których statutowym celem działania jest ochrona zwierząt.

3. Kadencja lokalnych komisji etycznych trwa 4 lata.

5. W przypadku konieczności uzupełnienia składu lokalnej komisji etycznej Krajowa Komisja Etyczna w ciągu 3 miesięcy powołuje nowego członka lokalnej komisji etycznej na okres do końca jej kadencji.

1. Nadzór nad Krajową Komisją Etyczną oraz lokalnymi komisjami etycznymi sprawuje minister właściwy do spraw nauki.

2. Koszty związane z funkcjonowaniem Krajowej Komisji Etycznej oraz lokalnych komisji etycznych są pokrywane z budżetu państwa, z części, którą dysponuje minister właściwy do spraw nauki.

3. Zamiejscowym członkom Krajowej Komisji Etycznej i lokalnych komisji etycznych przysługują diety oraz zwrot kosztów podróży i zakwaterowania na zasadach określonych w art. 77⁵ § 2 Kodeksu pracy.

4. Minister właściwy do spraw nauki określi, w drodze rozporządzenia:

1) sposób powoływania Krajowej Komisji Etycznej i lokalnych komisji etycznych i odwoływania ich członków, uwzględniając w szczególności wymagania dotyczące wiedzy i doświadczenia kandydatów do tych komisji;

2) organizację i tryb funkcjonowania Krajowej Komisji Etycznej i lokalnych komisji etycznych, przy uwzględnieniu zakresu zadań tych komisji;

3) sposób wynagradzania członków Krajowej Komisji Etycznej i lokalnych komisji etycznych, przy uwzględnieniu w szczególności zakresu wykonywanych obowiązków i udziału w posiedzeniach komisji.

1. W przypadku wydania negatywnej opinii o projekcie doświadczenia lokalna komisja etyczna na wniosek kierownika projektu przekazuje w terminie 14 dni Krajowej Komisji Etycznej projekt doświadczenia wraz z tą opinią.

2. W przypadku wydania pozytywnej opinii o projekcie doświadczenia lokalna komisja etyczna na wniosek co najmniej 3 jej członków przekazuje, w terminie 14 dni, Krajowej Komisji Etycznej projekt doświadczenia wraz z tą opinią.

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, Krajowa Komisja Etyczna na podstawie materiałów uzyskanych z lokalnej komisji etycznej wydaje opinię o projekcie doświadczenia.

4. Członkowie Krajowej Komisji Etycznej oraz lokalnych komisji etycznych są obowiązani do nieujawniania informacji, które uzyskali w związku z wykonywaniem obowiązków w tych komisjach.

1) kierownikiem projektu tego doświadczenia;

1. Inspekcja Weterynaryjna sprawuje nadzór nad przetrzymywaniem, hodowlą, prowadzeniem ewidencji zwierząt doświadczalnych w jednostkach doświadczalnych, hodowlanych i u dostawców oraz nad prowadzeniem dokumentacji dotyczącej doświadczeń.

2. W zakresie wykonywania nadzoru, o którym mowa w ust. 1, pracownicy Inspekcji Weterynaryjnej lub osoby wyznaczone mają prawo:

1) wstępu do wszelkich obiektów oraz miejsc lub pomieszczeń, w których zwierzęta doświadczalne są hodowane lub poddawane doświadczeniom;

3. Inspekcja Weterynaryjna sprawuje nadzór, o którym mowa w ust. 1, w trybie określonym w przepisach odrębnych.

1. Minister właściwy do spraw nauki ogłasza corocznie do dnia 30 czerwca, w drodze obwieszczenia, w dzienniku urzędowym ministra raport za rok ubiegły dotyczący wykorzystania zwierząt doświadczalnych.

2. Raport, o którym mowa w ust. 1, zawiera dane o liczbie zwierząt:

3. Minister właściwy do spraw nauki przesyła Komisji Europejskiej co 3 lata sprawozdanie obejmujące zestawienie danych, o których mowa w ust. 2, za ten okres.

4. W sprawozdaniu, o którym mowa w ust. 3, minister właściwy do spraw nauki informuje także Komisję Europejską o działaniach podjętych w celu wdrożenia przepisów Unii Europejskiej w zakresie ochrony zwierząt wykorzystywanych do celów doświadczalnych oraz o aktach prawa krajowego wydanych w tym zakresie.

5. W celu wyeliminowania powtarzania doświadczeń minister właściwy do spraw nauki współpracuje z Komisją Europejską oraz państwami członkowskimi Unii Europejskiej w zakresie wzajemnego uznawania wyników doświadczeń na zwierzętach, uzyskanych w państwach członkowskich.

6. W przypadku gdy informacje przekazywane w sposób określony w ustawie stanowią tajemnicę przedsiębiorców w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów, minister właściwy do spraw nauki zapewnia ochronę tych informacji.

1. Kto prowadzi hodowlę zwierząt laboratoryjnych lub dostarcza zwierzęta doświadczalne:

1) bez wymaganego zezwolenia lub

2) nie zapewnia zwierzętom właściwych warunków ich przetrzymywania,

podlega karze aresztu albo karze grzywny.

2. W razie ukarania za wykroczenie, o którym mowa w ust. 1, można orzec przepadek zwierząt doświadczalnych.

2) w art. 4:

b) pkt 19 otrzymuje brzmienie:

6) w art. 35 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

"1. Kto zabija, uśmierca zwierzę albo dokonuje uboju zwierzęcia z naruszeniem przepisów art. 6 ust. 1, art. 33 lub art. 34 ust. 1-4 albo znęca się nad nim w sposób określony w art. 6 ust. 2,

7) w art. 37 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

1. Krajowa Komisja Etyczna powołana na podstawie art. 28 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz.U. z 2003 r. Nr 106, poz. 1002 i Nr ..., poz. ...) wykonuje swoje zadania do dnia powołania Krajowej Komisji Etycznej na podstawie art. 28 ust. 3.

2. Dotychczasowe lokalne komisje etyczne wykonują swoje zadania do dnia powołania nowych komisji na podstawie art. 27 ust. 2 pkt 2.