Minister Obrony Narodowej przekazał odpowiedź na oświadczenie senatora Kazimierza Pawełka, złożone na 10. posiedzeniu Senatu ("Diariusz Senatu RP" nr 9):
Warszawa, 8 kwietnia 2002 r.
Pan
Longin Pastusiak
Marszałek
Szanowny Panie Marszałku,
Odpowiadając na oświadczenie złożone przez Pana Senatora Kazimierza Pawełka na 10. posiedzeniu Senatu Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 27 lutego 2002 r., dotyczące przekazania do Ośrodka Koordynacji Poszukiwań i Ratownictwa Lotniczego - RCC (Rescue Coordination Centre) Warszawa decyzji o użyciu sił i środków ratownictwa lotniczego MON we wszystkich akcjach ratowniczych, gdzie o życiu ludzkim decyduje czas, uprzejmie proszę o przyjęcie następującyc
h wyjaśnień.Narodowy system ratownictwa lotniczego jest elementem szerszego systemu, działającym w ramach Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO). Nakłada to szereg obowiązków oraz odpowiedzialność na forum międzynarodowym za zagwarantowanie podjęcia niezwłocznej akcji w sytuacji wypadków lotniczych. Zarządzenie Ministra Komunikacji z dnia 16 marca 1983 r. w sprawie prowadzenia poszukiwań i ratownictwa statków powietrznych (MP Nr 11, poz. 59) w § 2 pkt 1 określa, że "System ratownictwa obej
muje przeprowadzenie poszukiwań i organizowanie akcji ratowniczej w razie zaginięcia lub innego wypadku statku powietrznego, zagrożenia bezpieczeństwa statku powietrznego albo przymusowego lądowania takiego statku poza lotniskiem" - na obszarze lądowym Polski i na Morzu Bałtyckim w granicach polskiego rejonu informacji powietrznej i w pkt 2 - "Działaniem systemu ratownictwa objęte są wszystkie statki powietrzne - cywilne, wojskowe oraz będące w służbie celnej i służbie porządku publicznego. System ratownictwa zapewnia również udzielanie pomocy osobom innym niż załoga i pasażerowie statku powietrznego, poszkodowanym w wyniku wypadku statku powietrznego".Użycie sił i środków ratownictwa lotniczego do innych działań wymaga odrębnych decyzji, które podejmowane są głównie w przypadku klęsk żywiołowych i katastrof, gdzie inne środki zawodzą lub są niewystarczające.
Niech mi wolno będzie zauważyć, że obligatoryjne użycie ratownictwa lotniczego do ratowania ofiar wypadków na drogach i akwenach wodnych, ze względu na szczupłość środków (tylko 10 śmigłowców dyżurnych na terenie Polski), zagrozi wydolności systemu w sytuacjach, gdy zajdzie potrzeba użycia go zgodnie z jego przeznaczeniem.
Ratowaniu życia ludzkiego, w przypadkach nagłego zagrożenia ma służyć system ratownictwa medycznego. Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2001 r. o Państwowych Ratownictwie Medycznym, której wejście w życie przesunięte zostało na 1 stycznia 2003 r. (Dz.U. Nr 113, poz. 1207 z późn. zm.), powstaje on "W celu zapewnienia sprawnej i efek
tywnej realizacji zadania państwa polegającego na podejmowaniu medycznych działań ratowniczych wobec każdej osoby znajdującej się w stanie nagłego zagrożenia życia lub zdrowia". W systemie tym umiejscowione jest lotnicze pogotowie ratunkowe, którego śmigłowce, po odpowiednim wyposażeniu i przygotowaniu załóg, będą mogły wykonywać te zadania w każdych warunkach, również w nocy. W szczególnych sytuacjach siły i środki Systemu Poszukiwań i Ratownictwa Lotniczego będą mogły, co - jak zauważa Pan Senator - ma miejsce również dzisiaj, wspomagać te działania. Nie może to jednak powodować zakłóceń w wykonywaniu jego podstawowych obowiązków.Przekazując powyższe wyjaśnienia, pragnę jednocześnie wyrazić nadzieję, że tworzony system Państwowego Ratownictwa Medycznego będzie funkcjonował niezawodnie, zapewniając sprawne dotarcie do osób zagrożonych i ratując ich życie.
Z wyrazami szacunku i poważania
Jerzy Szmajdziński