Zapis stenograficzny (1732) z 73. posiedzenia

Komisji Obrony Narodowej

w dniu 10 sierpnia 2010 r.

Porządek obrad:

1. Rozpatrzenie ustawy o ratyfikacji Protokołu Poprawek z dnia 14 kwietnia 2005 r. do Konwencji o Międzynarodowej Organizacji Hydrograficznej, sporządzonej w Monako dnia 3 maja 1967 r. (druk senacki nr 965, druki sejmowe nr 3145, 3222).

2. Sprawy bieżące.

Witam wszystkich na kolejnym posiedzeniu Komisji Obrony Narodowej, które dzisiaj dotyczy dwóch spraw.

Pierwsza to rozpatrzenie ustawy o ratyfikacji Protokołu Poprawek z dnia 14 kwietnia 2005 r. do Konwencji o Międzynarodowej Organizacji Hydrograficznej, sporządzonej w Monako dnia 3 maja 1967 r. Druki sejmowe nr 3145 i 3222 oraz druk senacki nr 965. Druga sprawa to wyjaśnienia, które złożę panu senatorowi Maciejowi Grubskiemu. To będzie już w ramach naszej, senackiej części posiedzenia, więc nie będziemy tym fatygować gości.

Witam bardzo serdecznie obecnego pana ministra Zbigniewa Włosowicza i wszystkich przedstawicieli Ministerstwa Obrony Narodowej: pana komandora Henryka Nitnera, szefa Biura Hydrograficznego Marynarki Wojennej; witam bardzo uprzejmie radcę generalnego w pionie podsekretarza stanu do spraw polityki obronnej, pana Pawła Pietrzaka; witam dwie panie, panią Joannę Maj-Marjańską, szefa Oddziału Prawa Międzynarodowego Publicznego w Departamencie Prawnym Ministerstwa Obrony Narodowej, oraz panią Agnieszkę Oleksiak, głównego specjalistę w Oddziale Prawa Międzynarodowego Publicznego w Departamencie Prawnym, też z Ministerstwa Obrony Narodowej. Witam też pana Zbigniewa Czecha, zastępcę dyrektora Departamentu Prawno-Traktatowego w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Witamy bardzo serdecznie. Witam serdecznie kolegów senatorów.

Poprosiłbym pana ministra o wprowadzenie do pierwszego punktu.

Dziękuję bardzo.

Panie Przewodniczący! Panowie Senatorowie!

W dniu 6 sierpnia bieżącego roku Sejm Rzeczypospolitej Polskiej uchwalił ustawę o ratyfikacji Protokołu Poprawek z dnia 14 kwietnia 2005 r. do Konwencji o Międzynarodowej Organizacji Hydrograficznej, sporządzonej w Monako dnia 3 maja 1967 r. Miałem zaszczyt i przyjemność uczestniczyć w przygotowywaniu tej ustawy na poszczególnych etapach prac sejmowych. Obecnie chciałbym przybliżyć panom senatorom tę problematykę i prosić o pozytywne rozpatrzenie tego projektu... tej ustawy, przepraszam bardzo.

Żegluga morska z racji otwartej natury jest międzynarodowa. Transport morski ma zasięg światowy, a statki, przebywając duże odległości, przepływają zarówno przez wody międzynarodowe, jak i obszary morskie, nad którymi władzę sprawują państwa nadbrzeżne. Państwa te mają obowiązek zarządzać swoimi obszarami i zapewniać na nich odpowiednie warunki do swobodnej, bezpiecznej i efektywnej żeglugi. Powołują one do tego celu różnorodne służby, w tym między innymi krajowe służby hydrograficzne, oraz tworzą odpowiednie warunki na akwenach morskich w strefie swojej odpowiedzialności.

W Polsce zadania krajowej służby hydrograficznej realizowane są przez Biuro Hydrograficzne Marynarki Wojennej. Jest ono odpowiedzialne za zbieranie, opracowywanie i rozpowszechnianie informacji o warunkach środowiskowych akwenów morskich, o położeniu i rodzaju niebezpieczeństw dla żeglugi czy też o funkcjonowaniu systemu oznakowania nawigacyjnego.

Państwa nadmorskie nie mogą jednak prowadzić tych działań w izolacji. Aby utrzymać odpowiedni poziom bezpieczeństwa żeglugi, niezbędna jest międzynarodowa współpraca, standaryzacja procedur zabezpieczenia i maksymalne ujednolicenie końcowych produktów hydrograficznych, czyli, mówiąc obrazowo, map morskich, które ostatecznie docierają do końcowego użytkownika. Aby zrealizować ten cel, powołano różnorodne organizacje międzynarodowe ustanawiające wymagania, standardy i zasady prowadzenia działalności na morzu. Wśród tych organizacji kluczowe miejsce zajmuje Międzynarodowa Organizacja Hydrograficzna, która powstała już w 1921 r. Dotychczasowa działalność tej organizacji, do której Polska przystąpiła w 1926 r., dobrze służy bezpieczeństwu nawigacyjnemu na morzu. Międzynarodowa Organizacja Hydrograficzna, funkcjonująca na podstawie obecnie obowiązującej konwencji, przed kilku laty podjęła wysiłek zmierzający do opracowania strategii rozwoju w celu lepszego dopasowania do współczesnych wymagań i oczekiwań użytkowników serwisu hydrograficznego na lądzie i na morzu. W wyniku kilkuletnich prac przyjęto ostatecznie poprawki do obowiązującej konwencji w postaci proponowanego do ratyfikacji przez Polskę protokołu poprawek.

Ratyfikacja protokołu poprawek do konwencji będzie stanowić potwierdzenie dążenia naszego kraju do dalszego rozwoju międzynarodowych standardów bezpieczeństwa żeglugi i działalności ludzkiej na polskich obszarach morskich. Pozwoli ona kontynuować efektywne działania i utrzymać wysoki standard polskiej służby hydrograficznej, w skład której wchodzą Biuro Hydrograficzne Marynarki Wojennej jako reprezentant Polski w Międzynarodowej Organizacji Hydrograficznej oraz odpowiednie komórki administracji morskiej. Takie efektywne działanie tej służby zgodne jest z potrzebami polskiej gospodarki morskiej, oczekiwaniami ludzi pracujących na morzu oraz wymaganiami stawianymi przez Organizację Narodów Zjednoczonych, Międzynarodową Organizację Morską i Międzynarodową Organizację Hydrograficzną, których to organizacji Polska jest członkiem.

Chciałbym dodać, że związanie się przez Rzeczpospolitą Polską zapisami Protokołu Poprawek do Konwencji o Międzynarodowej Organizacji Hydrograficznej nie spowoduje bezpośrednich skutków politycznych, gospodarczych ani społecznych. Nie będzie też skutkowało dodatkowymi wydatkami z budżetu państwa, ponieważ nie będzie miało wpływu na wysokość składki członkowskiej wnoszonej przez Rzeczpospolitą Polską do Międzynarodowej Organizacji Hydrograficznej.

Uprzejmie apeluję do Wysokiej Komisji o pozytywne rozpatrzenie ustawy o ratyfikacji Protokołu Poprawek z dnia 14 kwietnia 2005 r. do Konwencji o Międzynarodowej Organizacji Hydrograficznej, sporządzonej w Monako w dniu 3 maja 1967 r., którą to ustawę Sejm Rzeczypospolitej Polskiej uchwalił w dniu 6 sierpnia 2010 r.

Panie Przewodniczący, dziękuję bardzo.

Dziękuję panu ministrowi.

Poproszę panią mecenas.

Dziękuję bardzo, Panie Przewodniczący.

Szanowni Państwo, Biuro Legislacyjne nie zgłasza uwag do ustawy.

Dziękuję bardzo.

Czy ktoś z kolegów senatorów pragnie zabrać głos w zakresie tej ustawy? Nie widzę zgłoszeń.

Wnoszę o przyjęcie ustawy bez poprawek. Przegłosujemy to.

Kto jest za? (5)

Jednogłośnie za.

Dziękuję bardzo kolegom.

Sprawozdawca w sprawie tej ustawy... Czy jest ktoś chętny z kolegów senatorów?

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Dziękuję bardzo panu senatorowi. Pan senator Sidorowicz będzie sprawozdawcą.

Panie Ministrze, Szanowni Goście, dziękuję bardzo.

Trzyminutowa przerwa.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej Zbigniew Włosowicz: Dziękuję bardzo.)

(Brak nagrania)

Panie Przewodniczący, decyzja o zwołaniu komisji jest rzeczywiście pana autonomiczną decyzją. Mam tylko pytanie. Czy pan przewodniczący w rozmowie z panem ministrem Bogdanem Klichem stwierdził, że to ja byłem inicjatorem, wnosiłem o zaproszenie i miałem zaprosić pana Petelickiego i, jak pan dodał, Skrzypczaka? Jeszcze nawet nie wiedziałem o generale Polko...

(Brak nagrania)

Dodam tylko jedno. Pan przewodniczący powinien sobie zdawać sprawę z tego, w jakiej trudnej sytuacji postawił mnie pan generał Petelicki. Rozmowy na mój temat w takim kontekście oczywiście wywołały dość duże wzburzenie. I ja proszę pana przewodniczącego... Oczywiście przyjmuję te wyjaśnienia i dziękuję za nie, ale proszę, żeby więcej nie posługiwać się moją osobą w takich rozmowach. Dobrze? Dziękuję bardzo.

(Brak nagrania)