Warszawa, 1999.05.30

W odpowiedzi na pismo z dnia 11 maja br. znak: AG/043/200/99/IV, przy którym zechciała Pani Marszałek przekazać oświadczenie złożone przez Senator Dorotę Kempkę podczas 35 posiedzenia Senatu pragnę uprzejmie przedstawić, co następuje:
Obowiązujący od początku br. mechanizm waloryzacji opiera się na założeniu, że emerytury i renty będą corocznie waloryzowane w celu zachowania co najmniej ich realnej wartości, tzn. aby nie traciły swej siły nabywczej w relacji do kosztów otrzymania. Realny wzrost emerytur i rent będzie zależał od możliwości budżetu państwa i Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Wysokość podwyżki świadczeń i wskaźniki waloryzacji będą corocznie ustalane w ustawie budżetowej.

Na bieżący rok założono wskaźnik wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych poniżej 110%, w związku z tym będzie jedna waloryzacja od 1 czerwca, w wyniku której emerytury i renty zostaną zwaloryzowane wskaźnikiem 108,7%. W efekcie czerwcowej waloryzacji - przeciętna emerytura i renta brutto w 1999 roku powinna być wyższa od przeciętnej emerytury i renty brutto w 1998 roku o 9,6%. Zachowany zostanie w ten sposób założony na 1999 rok 1% realny wzrost emerytur i rent ponad inflację (109,6% : 108,5% = 101%).

Polityka społeczna państwa adresowana jest do ogółu społeczeństwa, w tym także do emerytów i rencistów. Emeryci i renciści w rozwiązaniach tej polityki nie są traktowani ani lepiej ani gorzej niż inne grupy ludności naszego kraju. Z tego faktu nie wynika, że w naszym kraju nie występują zagrożenia ekonomiczne w wielu rodzinach, w tym także w rodzinach emerytów i rencistów. Zagrożeń tych nie da się jednak wyeliminować z dnia na dzień. Trwałe ich wyeliminowanie jest wprost uzależnione od dalszego dynamicznego rozwoju naszej gospodarki i związanego z nim wzrostu siły nabywczej zarówno wynagrodzeń jak i świadczeń emerytalno-rentowych. Wyeliminowaniu tych zjawisk służy także wdrażana reforma ubezpieczeń społecznych.