Spis oświadczeń, oświadczenie

Minister Obrony Narodowej przekazał informację w związku z oświadczeniem senatora Wiesława Pietrzaka, złożonym na 41. posiedzeniu Senatu ("Diariusz Senatu RP" nr 44):

Warszawa, 1999-09.14

Pani
Prof. dr hab. Alicja Grześkowiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowna Pani Marszałek,

w odpowiedzi na oświadczenie złożone przez Pana Senatora Wiesława Pietrzaka na 41. posiedzeniu Senatu Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 5 sierpnia br., w sprawie dyslokacji jednostek wojskowych w północno-wschodnim rejonie Polski, uprzejmie proszę o przyjęcie następującego stanowiska.

Przystąpienie Rzeczypospolitej Polskiej w marcu br. do Sojuszu Północnoatlantyckiego radykalnie zmieniło sytuację strategiczną oraz postawiło przed Siłami Zbrojnymi zadania o nowym charakterze. Zgodnie z rządowym "Programem integracji z Organizacją Traktatu Północnoatlantyckiego i modernizacji Sił Zbrojnych RP na lata 1998-2012" przewiduje się zmniejszenie liczby okręgów wojskowych i związków taktycznych oraz liczebności sił zbrojnych z poziomu ok. 225 tys. w 1998 r. do 180 tys. w 2003 r.

Należy przy tym podkreślić, że zasadniczy wpływ na decyzje w zakresie składu bojowego i dyslokacji jednostek wojskowych mają możliwości ekonomiczne naszego państwa, w tym - jak słusznie zauważa Pan Senator Pietrzak - "szczupłość budżetu" Ministerstwa Obrony Narodowej. W konsekwencji skutkuje to dodatkowo koniecznością rozłożenia w czasie zamierzeń restrukturyzacyjnych i modernizacji uzbrojenia.

Przedstawione wyżej zasadnicze kierunki procesu reorganizacji Sił Zbrojnych RP, bezpośrednio wynikające z politycznych i ekonomiczno-gospodarczych aspektów funkcjonowania państwa, rzutują również na rozwiązania organizacyjne i dyslokacyjne dotyczące jednostek wojskowych stacjonujących na obszarze północno-wschodniej Polski.

Rozumiejąc przedstawione w wystąpieniu Pana Senatora obawy i emocje, jakie budzą te rozwiązania w społeczności regionu, pragnę poinformować, iż zasadnicze przedsięwzięcie reorganizacyjne Sił Zbrojnych RP w tym rejonie, jakim jest planowana integracja 15 i 16 Dywizji Zmechanizowanych nie prowadzi do likwidacji garnizonów, w których stacjonują aktualnie jednostki 15 DZ. Zmiany organizacyjne związane będą głównie z przekazaniem części potencjału 15 DZ w skład 1 i 16 DZ oraz z wykorzystaniem części sił i środków rozformowywanych jednostek do formowania innych, w tym Obrony Terytorialnej w Giżycku. Konsekwencją tych działań będą również zmiany podporządkowania niektórych jednostek będących dotychczas w składzie 15 DZ. Pragnę podkreślić, że realizacja ww. przedsięwzięcia nie obniży potencjału bojowego jednostek wojskowych znajdujących się w północno-wschodnim rejonie i ich możliwości obronnych.

Odpowiadając kolejno na wątpliwości Pana Senatora w sprawie wymienionych garnizonów wojskowych, pragnę poinformować, iż:

- garnizon Giżycko będzie utrzymany w strukturze Wojsk Lądowych z jednoczesną zmianą podporządkowania stacjonujących w nim jednostek wojskowych;

- garnizon Mrągowo zostanie utrzymany w strukturze Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej;

- garnizon Biskupiec planuje się przeznaczyć do likwidacji w 2000 roku;

- garnizon Orzysz pozostanie w strukturze Wojsk Lądowych z jednoczesną zmianą podporządkowania stacjonującym w nim jednostek;

- garnizon Gołdap pozostanie w strukturze Wojsk Lądowych z jednoczesną zmianą podporządkowania stacjonujących w nim jednostek;

- garnizon Suwałki pozostanie w strukturze Wojsk Lądowych z jednoczesną zmianą podporządkowania stacjonujących w nim jednostek;

- na siedzibę dowództwa zintegrowanej dywizji rozpatruje się garnizon Elbląg posiadający zdecydowanie lepsze możliwości dyslokowania jednostek dowodzenia i logistycznych niż garnizon Olsztyn. Istniejący w Olsztynie węzeł łączności będzie wykorzystywany w procesie dowodzenia jednostkami 16 DZ.

Pragnę przy tym zaznaczyć, że opracowywanie docelowego kształtu sił zbrojnych, przy istniejących uwarunkowaniach ekonomicznych, jest problemem niezwykle złożonym, a zakres wdrażanych przemian był wielokrotnie rozpatrywany i analizowany zarówno w jednostkach organizacyjnych Ministerstwa Obrony Narodowej, Dowództwach Rodzajów Sił Zbrojnych, jak również przez Sejmową Komisję Obrony Narodowej. Decyzje związane z likwidacją jednostek wynikające z realizacji procesu restrukturyzacji, podejmowane są również z uwzględnieniem uwarunkowań społecznych, z pełną świadomością ich bolesnych skutków dla lokalnych społeczności. Są to jednak decyzje nieuchronne dla dalszego w pełni sprawnego funkcjonowania sił zbrojnych.

Pragnę zapewnić Panią Marszałek, że przedstawione wyżej przedsięwzięcia organizacyjne prowadzą do stworzenia struktur wojskowych zdolnych do wykonywania nowych zadań i pozwalają na zachowanie odpowiedniego potencjału Sił Zbrojnych RP w tym rejonie kraju.

Równocześnie ze zmniejszeniem liczebności sił zbrojnych, w resorcie obrony narodowej podejmowane są decyzje o rezygnacji z utrzymywania zbędnego zasobu nieruchomości. Zwalniane przez wojsko nieruchomości po uznaniu ich za zbędne dla resortu obrony narodowej - zgodnie z ustawą z dnia 30 maja 1996 r. o gospodarowaniu niektórymi składnikami mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji Mienia Wojskowego (Dz.U. Nr 90, poz. 405, z późn. zm.) - przekazane zostaną do Agencji Mienia Wojskowego. Przyjęta droga postępowania pozwala na możliwie szybkie zagospodarowanie zwalnianych przez wojsko nieruchomości. Obecny stan prawny pozwala również na przeznaczanie niektórych obiektów zwalnianych przez wojsko na potrzeby realizacji zadań przez administrację publiczną.

Niech mi wolno będzie zauważyć, iż, w sytuacji ograniczonego budżetu MON, na podkreślenie zasługują wszelkie inicjatywy na rzecz wsparcia potrzeb sił zbrojnych w tym rejonie środkami pozabudżetowymi, co pozwoliłoby na złagodzenie skutków zmian restrukturyzacyjnych si8ł zbrojnych szczególnie dla lokalnych społeczności.

Przekazując powyższe wyjaśnienia wyrażam nadzieję, że uzna je Pani Marszałek za wyczerpujące.

Z wyrazami szacunku

Janusz Onyszkiewicz