W świetle obowiązującego prawa problem rekompensat dla osób, które utraciły nieruchomości na terenach nie wchodzących w skład obecnego obszaru państwa polskiego, stanął praktycznie w martwym punkcie (chodzi o rekompensaty za tzw. mienie zabużańskie). Osoby, które uzyskały w urzędach rejonowych zaświadczenia o swoich uprawnieniach do rekompensaty, nie mogą ich w żaden sposób zrealizować.

Wygląda to tak, jakby ustawodawca zakpił sobie z obywatela. Obowiązująca ustawa z dnia 21.08.1997 roku o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. nr 115, poz. 741 z 1997 r.) - uchwalona jeszcze przez poprzedni parlament - w art. 1 szumnie zapowiada, że będzie zajmowała się nieruchomościami skarbu państwa i gminy. Lecz gdy przychodzi do regulowania problemu rekompensat za utracone nieruchomości na wschodzie, ustawa mówi tylko o nieruchomościach stanowiących własność skarbu państwa - art. 212. Tak więc ustawa wyklucza możliwość otrzymania w ramach rekompensaty nieruchomości stanowiących własność gminy.

W art. 213 ustawa wyklucza zastosowanie jej przepisów w stosunku do nieruchomości wchodzących w skład zasobów własności rolnej skarbu państwa, a więc w praktyce wyklucza możliwość otrzymania rekompensaty z zasobów rolnych skarbu państwa. Art. 2 tejże ustawy dość skutecznie wyklucza możliwość otrzymania jako rekompensaty jakiejś nieruchomości z zasobów administrowanych przez zarządy "Lasów Państwowych".

Co więc pozostaje takiej osobie uprawnionej decyzją organu administracji państwowej do otrzymania w formie rekompensaty za utracone nieruchomości (dom, ziemię), za tak zwane mienie zabużańskie? Praktycznie nic.

W związku z martwą literą ustawy w sprawie rekompensat mienia zabużańskiego, zwracam się do pana premiera o podjęcie działań w ramach programu AWS, by przez uwłaszczenie i reprywatyzację zadośćuczynić słusznym zobowiązaniom wobec obywateli państwa polskiego, czyli III Rzeczpospolitej Polskiej, choć przez państwo niezawinionych.