Warszawa, 24 maja 2006 r.

Pan
Bogdan Borusewicz
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Marszałku,

W nawiązaniu do pisma z dnia 25 kwietnia 2006 r. o numerze BPS/DSK-043-269/06, zawierającego oświadczenie złożone przez senatora Czesława Ryszkę podczas 9 posiedzenia Senatu RP w dniu 20 kwietnia 2006 r., poniżej przedstawiam stanowisko w spawie niniejszego oświadczenia.

Wykrywanie nieprawidłowości w wykorzystywaniu funduszy wspólnotowych jest tylko jednym z zadań kontroli skarbowej. Przedmiotowa kwestia regulowana jest zarówno przez przepisy prawa wspólnotowego, jak i krajowego. Obowiązek zapewnienia odpowiedniego poziomu zabezpieczenia interesów finansowych Unii Europejskiej, przez poszczególne kraje członkowskie, nie polega jedynie na wykrywaniu nieprawidłowości, ale również na przeciwdziałaniu oraz ich skutecznym zwalczaniu. Organy i służby, w tym kontrola skarbowa, odpowiedzialne za zapobieganie i zwalczanie nieprawidłowości stworzyły system współpracy i wymiany informacji umożliwiającej koordynację działań w tym zakresie.

Ponadto kontrola skarbowa realizuje szereg innych zadań, do których należy m.in. konieczność przeprowadzenia kontroli pogłębionych na wybranej próbie 5% wydatków w celu:

- sprawdzenia efektywności systemów zarządzania i kontroli,

- sprawdzenia deklaracji wydatków sporządzonych na różnych poziomach.

W związku z powyższym, kontrola skarbowa jest bardzo istotnym elementem systemu funkcjonowania funduszy strukturalnych w Polsce. Działając w oparciu o międzynarodowe standardy audytu nie jest ukierunkowana wyłącznie na identyfikowanie nieprawidłowości w wydatkowaniu środków unijnych, ale bada również funkcjonowanie systemów zarządzania i kontroli. Nadmieniam, że w świetle obowiązujących przepisów prawa, w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, dopóki jest to możliwe, jednostki audytowane mogą podejmować działania naprawcze służące wyeliminowaniu powstałych błędów.

Mając na uwadze powyższe, kontrola skarbowa pełni również funkcję doradczą w celu usprawnienia przebiegu operacji związanych z zarządzaniem i wdrażaniem pomocy unijnej. Jednocześnie, jako instytucja audytowa, dostarcza Komisji Europejskiej informacji o prawidłowym funkcjonowaniu systemów zarządzania i kontroli oraz o prawidłowości rachunków przedstawianych jej do refundacji.

Z poważaniem

Paweł Banaś

Warszawa, 24 maja 2006 r.

Pan
Bogdan Borusewicz
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Marszałku!

W związku z przesłanym tekstem oświadczenia złożonego przez senatora Adama Bielę podczas 8. posiedzenia Senatu RP w dniu 30 marca 2006 r., uprzejmie informuję, że w upadłości lub likwidacji znajduje się 355 spółek, z czego 261 spółek jest w upadłości, a 94 spółki są w likwidacji.

Z prowadzonej w Ministerstwie Skarbu Państwa z bazy danych wynika, że działalność gospodarcza prowadzone jest w następujących 35 spółkach:

Lp.

1.

INSTAL-RZESZÓW S.A. w upadłości

Rzeszów

206

miasto na prawach powiatu

2.

Poznańska Korporacja Budowlana "PEKABEX" S.A. w upadłości

Poznań

ok. 45 + 356 osób spółki zależne

miasto na prawach powiatu

3.

Wrocławskie Przedsiębiorstwo Budownictwa Przemysłowego Nr 1 - Grupa "JEDYNKA WROCŁAWSKA" S.A. w upadłości

Wrocław

syndyk odmówił udzielenia informacji

miasto na prawach powiatu

4.

Zakłady Przemysłu Jedwabniczego "SILWANA" S.A. w upadłości

Gorzów Wielkopolski

brak kontaktu z syndykiem

miasto na prawach powiatu

5.

Huta Szkła "SZCZAKOWA" S.A. w upadłości

Jaworzno

brak kontaktu z syndykiem

miasto na prawa powiatu

6.

Kaliskie Przedsiębiorstwo Przemysłu Zbożowo-Młynarskiego "PZZ" S.A. w upadłości

Kalisz

brak kontaktu z syndykiem

miasto na prawa powiatu

7.

Katowickie Przedsiębiorstwo Przemysłu Drzewnego S.A. w upadłości

Katowice

brak kontaktu z syndykiem

miasto na prawa powiatu

8.

Zakłady Mięsne w Kościanie S.A. w upadłości

Kościan

brak kontaktu z syndykiem

kościański

9.

Przedsiębiorstwo Budowy Maszyn i Konstrukcji "OSTROWIEC"

Ostrowiec Św.

brak kontaktu z syndykiem

ostrowiecki

10.

Południowe Zakłady Przemysłu Skórzanego "CHEŁMEK" S.A. w upadłości

Chełmek

43

oświęcimski

11.

Zakłady Zbożowo-Młynarskie PZZ w Chojnicach Sp. z o.o. w upadłości

Chojnice

brak danych

miasto na prawach powiatu

12.

Hutnicze Przedsiębiorstwo Usługowo-Handlowe HUTMAR S.A. w likwidacji

Częstochowa

15

miasto na prawach powiatu

Zakłady Przemysłu Odzieżowego Omex Sp. z o.o. w upadłości

Głuchołazy

100

nyski

14.

Przedsiębiorstwo Obsługi Przemysłu Odlewniczego POLODLEW Sp. z o.o. w likwidacji

Radom

7

miasto na prawach powiatu

15. Zakłady Mechaniczne RT Sp. z o.o. w upadłości

Rytwiany

80

staszowski

16.

Huta Jedność S.A. w likwidacji

Siemianowice Śląskie

51

miasto na prawach powiatu

17.

Karoseria Sp. z o.o. w upadłości

Warszawa

83

miasto stołeczne Warszawa

18.

POLESIE S.A. w upadłości

Włodawa, Orchówek

67

włodawski

19.

Zakłady Przemysłu Odzieżowego POLDRES w Żyrardowie Sp. z o.o. w upadłości

Żyrardów

100

miasto na prawach powiatu

20.

Zakłady Remontowo-Montażowe KONIECPOL S.A. w likwidacji

Koniecpol

5

miasto na prawach powiatu

21.

Stocznia Gdańska S.A. w upadłości

Gdańsk

brak danych

miasto na prawach powiatu

22.

Daewoo Motor Polska Sp. z o.o.

w upadłości

Lublin

81

miasto na prawach powiatu

23.

"INSTAL" Płock S.A. w upadłości

Płock

3

miasto na prawach powiatu

24.

Stocznia Szczecińska Porta Holding S.A. w upadłości

Szczecin

8,5

miasto na prawach powiatu

25.

Stocznia USTKA S.A. w likwidacji

Ustka

8

województwo pomorskie

26.

Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Usługowe DROMAX Sp. z o.o. w upadłości

Jasło

5

miasto na prawach powiatu

27.

Kieleckie Zakłady Naprawy Samochodów Kielce Sp. z o.o. w upadłości

Kielce

5

miasto na prawach powiatu

28.

Przedsiębiorstwo Projektowania i Realizacji Obiektów Przemysłowych "PRODLEW" Sp. z o.o. w likwidacji

Kraków

miasto na prawach powiatu

29.

Agencja Poszanowania Energii S.A. w Łodzi w likwidacji

Łódź

3

miasto na prawach powiatu

30.

MOSTOSTAL-POZNAŃ S.A. w likwidacji

Poznań

0

miasto na prawach powiatu

31.

TARPAN Sp. z o.o. w likwidacji

Poznań

0

miasto na prawach powiatu

32. Dachy Szczucińskie Sp. z o.o. w likwidacji

Szczucin

3

województwo małopolskie

33.

Przedsiębiorstwo Komunikacji Samochodowej w Chrzanowie Sp. z o.o. w likwidacji

Chrzanów

8

województwo

34.

Przedsiębiorstwo Ceramiki Budowlanej Sp. z o.o. w upadłości

Kazimierza Wielka

15

województwo

35.

Przedsiębiorstwo Transportu Maszyn Drogowych w Płońsku S.A. w upadłości

Płońsk

2

województwo

Jednocześnie uprzejmie informuję Pana Marszałka, że w Ministerstwie Skarbu Państwa dokonywana jest aktualnie reorganizacja, w wyniku której powstanie m.in. Departament Spółek w Upadłości, Likwidacji i Pakietów Mniejszościowych, który będzie zajmował się problematyką będącą w sferze zainteresowań Pana Senatora Adama Bieli.

Z wyrazami szacunku

MINISTER

Wojciech Jasiński

Warszawa, dnia 24 maja 2006 r.

Pan
Bogdan Borusewicz
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Marszałku,

Odpowiadając na oświadczenie Senatora Mieczysława Augustyna złożone na 8. posiedzeniu Senatu Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 30 marca 2006 r., przekazane przy piśmie z dnia 19 kwietnia 2006 r. Nr BPS/DSK-043-256/06, dotyczące nieuzasadnionego przetrzymywania przez Prokuraturę Okręgową w Warszawie weksla Invest-Banku S.A. uzupełnionego na kwotę 3,5 mln zł, zabezpieczonego jako dowód rzeczowy w sprawie V Ds. 225/04 - uprzejmie przedstawiam, że przedmiotowe postępowanie od samego początku objęte jest nadzorem Biura Postępowania Przygotowawczego Prokuratury Krajowej, które na bieżąco monitoruje jego przebieg.

Z tego też powodu poruszony przez Pana Senatora problem zwrotu zabezpieczonego w tym śledztwie weksla był wielokrotnie analizowany, także z uwagi na liczne skargi pokrzywdzonych, którzy domagali się jego wydania, dążąc do zaspokojenia swoich roszczeń wynikających z upadłości Banku Staropolskiego S.A.

Opierając się na tych analizach pragnę stanowczo stwierdzić, iż odmowa wydania przedmiotowego weksla w żadnym razie nie była wynikiem złej woli prowadzącego postępowanie prokuratora.

Odmowa ta spowodowana była uzyskaniem przez prokuratora nowych dowodów, uzasadniających podejrzenie, iż weksel ten został podrobiony. Okoliczność ta obligowała prokuratora do przedsięwzięcia czynności procesowych dla rzetelnego sprawdzenia tegoż podejrzenia. Do czasu ich przeprowadzenia nie mógł on podjąć decyzji o zwrocie weksla.

Aktualnie, po analizie wszystkich dowodów związanych z tym wątkiem śledztwa, postanowieniem z dnia 27 kwietnia 2006 r. prokurator postanowił zwrócić dowód rzeczowy w postaci przedmiotowego weksla Dyrekcji Generalnej Stowarzyszenia Poszkodowanych przez Bank Staropolski w Poznaniu, uznając, że jest on zbędny dla dalszego postępowania.

Końcowo pragnę nadmienić, że wbrew zarzutowi podniesionemu w oświadczeniu Pana Senatora Zespołowi Stowarzyszeń Poszkodowanych przez Bank Staropolski S.A. udzielono odpowiedzi na pismo z dnia 19 stycznia 2006 r. skierowane do Ministra Sprawiedliwości, zwierające w swej treści skargę na odmowę wydania przez Prokuratora weksla, o którym mowa wyżej.

Pismo to mianowicie przekazane zostało zgodnie z właściwością Prokuratorowi Apelacyjnemu w Warszawie, który po zbadaniu podnoszonych zarzutów, pismem z dnia 3 marca 2006 r. Nr Ap II Dsn 24/05 udzielił zainteresowanym stosownej odpowiedzi, wyjaśniającej powody odmowy zwrotu weksla.

Łączę wyrazy szacunku

z upoważnienia

PROKURATORA GENERALNEGO

Jerzy Engelking

Zastępca Prokuratora Generalnego

Warszawa, dnia 25 maja 2006 r.

Pan
Bogdan Borusewicz
Marszałek Senatu RP

Szanowny Panie Marszałku,

Do MSWiA wpłynął wniosek Banku Spółdzielczego w Zawierciu w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody Katowickiego z dnia 8 marca 1994 r. stwierdzającej nabycie przez gminę Ogrodzieniec prawa własności nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr 4296/10. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji rozpatrując wniosek Banku Spółdzielczego w Zawierciu zauważył, że zgodnie z art. 157 m 2 Kpa postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej wszczyna się na żądanie strony lub z urzędu. W myśl art. 28 Kpa "stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek". W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego dotyczącym komunalizacji (por. wyrok NSA z dnia 30 listopada 1993 r. sygn. akt II SA 1783/93), nie publikowany utrwalił się pogląd, że stronami postępowania administracyjnego są tylko Skarb Państwa i właściwa miejscowo gmina, gdyż przedmiotem postępowania komunalizacyjnego jest wyłącznie przekształcenie własnościowe, zachodzące pomiędzy Skarbem Państwa a zainteresowaną gminą w odniesieniu do mienia ogólnonarodowego, mające na celu uwłaszczenie gmin. Natomiast inne podmioty mogą brać udział w postępowaniu komunalizacyjnym jeżeli wykażą, że mienie to stanowi ich własność i nie podlega komunalizacji.

Po dokonaniu analizy akt sprawy stwierdzono, że wnioskodawca w dniu 27 maja 1990 r. nie posiadał ustanowionego prawa zarządu na przedmiotowej nieruchomości. Zgodnie z art. 34 Kodeksu cywilnego (w brzmieniu wówczas obowiązującym) oraz ustaloną w orzecznictwie komunalizacyjnym zasadą, mieniem należącym do rad narodowych i terenowych organów administracji państwowej stopnia podstawowego były prawa majątkowe Skarbu Państwa, które nie znajdowały się pod zarządem innych niż Państwo, państwowych osób prawnych. Tym samym, w stosunku do mienia Skarbu Państwa nie oddanego w zarząd, uprawnienia właścicielskie sprawował terenowy organ administracji państwowej stopnia podstawowego.

W związku z powyższym należało uznać, że wnioskodawca nie legitymuje się interesem prawnym w rozumieniu art. 28 Kpa, a zatem nie korzysta on z przymiotu strony postępowania komunalizacyjnego i nie może on skutecznie żądać wszczęcia postępowania nadzorczego w sprawie stwierdzenia nieważności ww. decyzji Wojewody Katowickiego z dnia 8 marca 1994 r.

Stanowisko Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji znajduje również oparcie w jednoznacznym orzecznictwie sądowo-administracyjnym. Stawiane przez Bank Spółdzielczy w Zawierciu zarzuty dotyczące naruszenia przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji przepisów prawa uznane zostały przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie za niezasadne - wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 listopada 2004 r. oddalającym skargę Banku Spółdzielczego w Zawierciu na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji Nr 120 z dnia 9 maja 2003 r. w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji komunalizacyjnej Wojewody Katowickiego z dnia 8 marca 1994 r. Podobne stanowisko w sprawie zajął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie, który rozpatrując w dniu 11 maja 2006 r. skargę kasacyjną Banku Spółdzielczego w Zawierciu uznał, że nie jest ona zasadna i podlega oddaleniu.

Jednocześnie informuję, że zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia.

Reasumując powyższe uznać należy, iż decyzje Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji zostały wydane w przedmiotowej sprawie zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. Jednocześnie, zgodnie z zasadą trwałości ostatecznej decyzji administracyjnej zawartą w art. 16 Kpa, organ nie może merytorycznie zajmować się sprawą, która podlega szczególnej ochronie ze względu na powagą rzeczy osądzonej (res iudicata).

Z poważaniem

MINISTER

Spraw Wewnętrznych i Administracji

z up. Jarosław BRYSIEWICZ

Podsekretarz Stanu

Warszawa, dnia 25 maja 2006 r.

Pan
Bogdan Borusewicz
Marszałek Senatu RP

Szanowny Panie Marszałku!

W odpowiedzi na oświadczenie złożone przez senatora Romana Ludwiczuka w dniu 30.03.2006 r. (BPS/DSK-043-249/06) w sprawie Uzdrowiska Szczano-Jedlina S.A. uprzejmie wyjaśniam co następuje:

W związku z rozpoczęciem prac nad jednolitą koncepcją prywatyzacji zakładów lecznictwa uzdrowiskowego, prezes Rady Ministrów Zarządzeniem Nr 48 z dnia 2.07.2003 r. powołał Międzyresortowy Zespół ds. Aktywizacji Społeczno Gospodarczej Uzdrowisk.

W wyniku prac Zespołu opracowano "Zintegrowany program rozwoju uzdrowisk ze szczególnym uwzględnieniem usług turystycznych", zawierający koncepcję prywatyzacji spółek uzdrowiskowych. Przy opracowywaniu koncepcji prywatyzacji spółek uzdrowiskowych uwzględnione zostały potrzeby wynikające w tym zakresie polityki zdrowotnej państwa, za której realizację odpowiada Minister Zdrowia.

Międzyresortowy Zespół, biorąc pod uwagę założone cele procesu prywatyzacji spółek uzdrowiskowych tj.: zachowanie profilu spółek, utrzymanie funkcji uzdrowiskowo-leczniczych, ochrona zasobów naturalnych występujących w uzdrowiskach oraz pozyskanie środków na ich rozwój dokonał podziału spółek na trzy zasadnicze grupy.

Grupa pierwsza obejmuje spółki wyłączone z prywatyzacji (tj. spółki o szczególnym znaczeniu dla lecznictwa uzdrowiskowego w Polsce).

Grupa druga obejmuje spółki uzdrowiskowe, które z uwagi na swoje położenie i znaczenie dla miejscowości, w których są usytuowane oraz przez wzgląd na unikalne zasoby naturalne, wymagają indywidualnej ścieżki prywatyzacji. W szczególności, celem prywatyzacji będzie utrzymanie funkcji uzdrowiskowo-leczniczych i ochrona występujących zasobów naturalnych.

Grupa trzecia obejmuje spółki, które byłyby prywatyzowane poprzez zbycie akcji/udziałów stanowiących własność skarbu państwa.

Wypracowana koncepcja prywatyzacji spółek uzdrowiskowych ma na celu, z jednej strony dokapitalizowanie przez inwestorów spółek prywatyzowanych, z drugiej zaś, dofinansowanie ze środków uzyskanych z prywatyzacji, spółek wyłączonego procesu.

W przyjętym przez Zespół w dniu 07.01.2005 r. "Zintegrowanym programie rozwoju uzdrowisk..." spółka Uzdrowisko Szczano-Jedlina S.A. z siedzibą w Szczawnie-Zdroju zakwalifikowana została do grupy pierwszej. Powyższe nie przesądza jednak o braku możliwości dalszej kwalifikacji, bowiem zaproponowany przez Zespół podział spółek dopuszcza, w uzasadnionych przypadkach, możliwość przesunięcia spółek między grupami w drodze dalszych, szczegółowych uzgodnień pomiędzy Ministerstwem Skarbu Państwa a Ministerstwem Zdrowia.

W dniu 28 lipca 2005 r. uchwalona została ustawa o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz gminach uzdrowiskowych (Dz.U. Nr 167, poz. 1399). W art. 64 tej ustawy minister właściwy do spraw Skarbu Państwa, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia, został upoważniony do określenia w drodze rozporządzenia, wykazu zakładów lecznictwa uzdrowiskowego, prowadzonych w formie jednoosobowych spółek Skarbu Państwa, utworzonych w wyniku komercjalizacji uzdrowiskowych przedsiębiorstw państwowych, dla których organem założycielskim był minister właściwy do spraw zdrowia, które nie będą podlegać prywatyzacji.

W toku prac zmierzających do wypełnienia powyższej delegacji ustawowej, ze strony Ministerstwa Zdrowia zaproponowane zostało, aby wykaz spółek wyłączonych z prywatyzacji obejmował dziewięć spółek, w drodze przesunięcia Uzdrowiska Szczano-Jedlina S.A. z grupy pierwszej do grupy drugiej. Zaproponowany projekt rozporządzenia jest projektem wstępnym, podlegającym dalszym uzgodnieniom. Tak więc, weryfikacja stanowiska Ministerstwa Zdrowia w kwestii pozostawienia przedmiotowej spółki w grupie spółek wyłączonych z prywatyzacji jest w mojej ocenie możliwa.

Informując o powyższym pragnę wyrazić przekonanie, iż bezsprzecznym pozostaje fakt, że proces prywatyzacyjny powinien przebiegać w taki sposób, aby wywrzeć jak najbardziej korzystny wpływ na rozwój spółek uzdrowiskowych oraz infrastruktury w gminach uzdrowiskowych.

Z wyrazami szacunku

MINISTER SKARBU PAŃSTWA

z up. PODSEKRETARAZ STANU

Paweł Piotrowski

Warszawa, dn. 29 maja 2006 r.

Pan
Bogdan Borusewicz
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Marszałku,

W odpowiedzi na pismo z dnia 10 maja 2006 r. dotyczące oświadczenia Senator Pani Ewy Tomaszewskiej w sprawie ubezpieczeń społecznych kobiet w ciąży, uprzejmie wyjaśniam.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych działa w oparciu o przepisy ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. Nr 137, poz. 887 z późn. zm.). Zgodnie z tą ustawą do zakresu działania Zakładu należy między innymi: stwierdzanie i ustalanie obowiązku ubezpieczeń społecznych, ustalanie uprawnień do świadczeń z ubezpieczeń społecznych, a także dysponowanie środkami finansowymi Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. W związku z tym Zakład ma obowiązek podejmowania działań zapobiegających uzyskiwaniu ochrony ubezpieczeniowej, w tym świadczeń z ubezpieczeń społecznych, przez osoby nieuprawnione. Dlatego też Zakład stosuje m.in. procedury, których celem jest potwierdzenie czy osoba posiada tytuł do ubezpieczeń społecznych czy też zawarcie umowy miało na celu nie faktyczne świadczenie pracy lecz uzyskanie nienależnych świadczeń z ubezpieczeń społecznych. W przypadkach budzących wątpliwości, np. występowania o świadczenia w bardzo krótkim czasie od zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych lub pozyskania informacji, że dana osoba faktycznie nie świadczy pracy, podejmowane są postępowania wyjaśniające, w tym kontrole u płatników składek. W każdej sprawie indywidualnej dokonywana jest wnikliwa ocena zebranego materiału dowodowego. W sprawie spornej Zakład wydaje decyzję o wyłączeniu z ubezpieczeń, a w konsekwencji o odmowie prawa do zasiłku, od której przysługuje odwołanie się do sądu. Zakład nie kwestionuje więc dopuszczalności zatrudniania kobiet w ciąży, a jedynie przypadki zawierania pozornych umów o pracę - art. 83 Kc. Kwestia ta była też przedmiotem orzeczeń Sądu Najwyższego (wyroki SN: z 04.02.2000 r., II UKN 362/99; z 23.02.2005 r., III UK 200/04). W wyniku podejmowanych działań Zakład ujawnił również przypadki firm, które z fikcyjnego zatrudniania kobiet w ciąży uczyniły swego rodzaju podmiot działalności, kosztem Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. W tego typu sprawach Zakład składał zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa do prokuratury.

W świetle powyższego wyjaśniam, że zakład, jako dysponent publicznych środków, nie może zaniechać działań kontrolnych, których celem jest wychwycenie sytuacji, w których z ochrony ubezpieczeniowej korzystają osoby nieuprawnione. Jednocześnie pragnę pokreślić, że działania kontrolne w zakresie przestrzegania przepisów z zakresu ubezpieczeń społecznych, w tym prawidłowości zgłaszania przez nich do ubezpieczeń zatrudnianych osób, prowadzone są w odniesieniu do wszystkich płatników składek. Nie jest więc prowadzona żadna "akcja" skierowana przeciw kobietom w ciąży. Każdy stwierdzony przypadek zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych osoby nie posiadającej do nich tytułu w świetle obowiązujących przepisów, jest kwestionowany przez zakład, bez względu na inne pozamerytoryczne okoliczności sprawy. Jednocześnie uprzejmie informuję, że decyzje wydane w 2005 r. przez terenowe jednostki organizacyjne Zakładu w sprawach wyłączenia z ubezpieczeń społecznych kobiet w ciąży (1.316) stanowiły:

• 8% wszystkich decyzji w zakresie podlegania lub nie podlegania ubezpieczeniom społecznym, których wydano ogółem 16.305,

• 27% decyzji w zakresie nie podlegania ubezpieczeniom społecznym, których wydano ogółem 4.958.

Z poważaniem

Aleksandra Wiktorow

Warszawa, dnia 29 maja 2006 r.

Pan
Bogdan Borusewicz
Marszałek Senatu RP

Szanowny Panie Marszałku,

Nawiązując do pisma z dnia 25 kwietnia 2006 r. (sygn. BPS/DSK-043-274/06) przekazującego oświadczenie Senatora RP Pana Czesława Żelichowskiego złożone podczas 9. posiedzenia Senatu RP w dniu 20 kwietnia 2006 r. w sprawie poprawy stanu bezpieczeństwa na polskich drogach, uprzejmie informuję, iż prowadzone są przedsięwzięcia mające na celu poprawę bezpieczeństwa na drogach. Dotyczą one zarówno działań kontrolnych w głównych obszarach zagrożeń, jak również inicjatyw związanych z szeroko rozumianą profilaktyką oraz procesem legislacyjnym. Ponadto, realizacja wszystkich zadań poprzedzona jest wnikliwą analizą i oceną głównych problemów występujących na drogach. Planując działania, szczególną uwagę przywiązuje się do oddziaływania prewencyjnego wobec uczestników ruchu oraz kształtowania poprawnych zachowań na drodze, a także ujawniania tych osób, które swoim zachowaniem naruszają normy prawne i stwarzają zagrożenie dla innych.

Warto zaznaczyć, że zdecydowanie korzystniej jest zapobiegać przypadkom łamania prawa, niż ścigać ich sprawców. Z tego powodu, podczas policyjnych akcji kontrolnych nadaje się projektom odpowiednią oprawę medialną, która ma na celu dotarcie z przesłaniem do jak najszerszego grona odbiorców.

Należy także wskazać, że w ramach działalności Krajowej Rady Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego, trwają prace roboczego zespołu, którego zadaniem jest opracowanie koncepcji oraz wstępnego projektu regulacji umożliwiającej jeszcze skuteczniejszą eliminację naruszeń przepisów ruchu drogowego, przy wykorzystaniu urządzeń automatycznych.

Powyższe kwestie sprawiły, że zaproponowane rozwiązania, wzorowane na regulacjach stosowanych w niektórych krajach europejskich, zmierzają do nałożenia odpowiedzialności na właściciela lub posiadacza pojazdu za to, komu powierzył swój pojazd. Takie ujęcie sprawy wprowadza pewien domysł, że to właściciel lub posiadacz pojazdu dopuścił się zarejestrowanego wykroczenia i będzie on głównym podmiotem, wobec którego będzie stosowana sankcja. Dąży się przy tym do wprowadzenia odpowiedzialności o charakterze administracyjnym, której przesłanki to: zaistnienie, ujawnienie i zarejestrowanie urządzeniem działającym samoczynnie faktu naruszenia określonych przepisów drogowych.

Jednocześnie informuję, że Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji wystąpiło z propozycją zmiany art. 97 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z 2001 r. Nr 106, poz. 1148 z późn. zm.), polegającą na wydłużeniu terminów, w których możliwe będzie nałożenie grzywny w drodze mandatu karnego. MSWiA zaproponowało, aby w przypadku, gdy schwytano sprawcę wykroczenia na gorącym uczynku lub bezpośrednio po popełnieniu wkroczenia, nałożenie grzywny w drodze mandatu karnego nie mogło nastąpić po upływie 30 dni (obecnie jest to 14 dni) od daty ujawnienia czynu, natomiast w przypadku stwierdzenia popełnienia wykroczenia naocznie pod nieobecność sprawcy albo za pomocą urządzenia pomiarowego lub kontrolnego i gdy nie zachodzi wątpliwość co do osoby sprawcy czynu, zaproponowano, aby nałożenie grzywny w drodze mandatu karnego nie mogło nastąpić po upływie 90 dni (obecnie jest to 30 dni).

Na podstawie doświadczeń wielu państw zauważa się, że urządzenia automatycznie rejestrujące prędkość jazdy są wypróbowanym narzędziem technicznym do ujawniania wykroczeń przekraczania dozwolonej prędkości i w zdecydowany sposób eliminują zjawisko zwane "piractwem drogowym". Wdrożenie proponowanych założeń pozwoli na odciążenie Policji od wykonywania czynności typowo technicznych i spowoduje zwiększenie ilości funkcjonariuszy wykonujących zadania prewencyjne i patrolowo-interwencyjne. Wstępny projekt stosownej ustawy jest już przygotowany, jednakże wymaga on jeszcze międzyresortowych konsultacji merytorycznych.

Uprzejmie informuję, że w związku ze stanem technicznym dróg w Polsce, przekładającym się bezpośrednio na stan bezpieczeństwa w ruchu kołowym Policja przeprowadza akcję wiosennego przeglądu dróg. Niezbędne jest dobre zdiagnozowanie nadzorowanej sieci drogowej, nie tylko w zakresie nawierzchni dróg, ale także w aspekcie stanu technicznego i prawidłowości oznakowania oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu.

Podczas realizacji akcji szczególnie uwzględniane są następujące elementy:

1) prowadzenie przeglądów pod kątem ujawnienia miejsc i elementów dróg, które mogą powodować zagrożenie bezpieczeństwa ruchu,

2) ujawnienie nieprawidłowości w oznakowaniu kierunkowym,

3) współpraca z przedstawicielami podmiotów mających w swoim zakresie zarządzanie drogami lub zarządzanie ruchem,

4) zapewnienie odpowiedniej oprawy medialnej oraz ewentualnego bezpośredniego udziału przedstawicieli środków masowego przekazu w działaniach kontrolnych w terenie,

5) doprowadzenie do usunięcia nieprawidłowości,

6) współpraca z lokalnymi społecznościami,

7) możliwości dokonania powtórnej kontroli wybranych miejsc po upływie terminów przyjętych na zrealizowanie wniosków z przeglądu dróg.

Należy podkreślić, iż Policja jest jednym z wielu podmiotów mających wpływ na stan bezpieczeństwa ruchu drogowego w Polsce, dlatego też istnieje potrzeba ścisłego współdziałania pomiędzy różnymi jednostkami organizacyjnymi umiejscowionymi w strukturach administracji rządowej i samorządowej, instytucjami naukowymi oraz ośrodkami akademickimi, a także organizacjami społecznymi i stowarzyszeniami.

Uprzejmie informuję, że wszystkie jednostki Policji w kraju, w zależności od potrzeb i zagrożeń występujących w danym terenie, podejmują własne działania edukacyjne na rzecz promowania bezpieczeństwa ruchu drogowego. Ponadto, w ramach działalności edukacyjnej, Policja współpracuje z szeregiem fundacji i stowarzyszeń, działających na rzecz profilaktyki w ruchu drogowym. Do ochrony bezpieczeństwa ruchu drogowego włączają się także podmioty takie jak firmy ubezpieczeniowe i motoryzacyjne, a także Wojewódzkie Ośrodki Ruchu Drogowego i Polski Związek Motorowy.

Ponadto, w ramach rozwijania międzynarodowej współpracy policyjnej w obszarze bezpieczeństwa w ruchu drogowym, polska Policja weszła w skład państw członkowskich Europejskiej Organizacji (Sieci) Policji Ruchu Drogowego TISPOL. Działalność w ramach tej struktury pozwoli na wymianę pożądanych doświadczeń. Dotyczy to zarówno form i metod sprawowania nadzoru nad ruchem drogowym, np. przy użyciu urządzeń automatycznie rejestrujących naruszenia przepisów, jak i działań o charakterze prewencyjno-edukacyjnym.

Policja systematycznie - bez względu na porę roku - prowadzi kontrole drogowe. W trosce o bezpieczeństwo obywateli, w czasie szczególnego natężenia ruchu, np. świąt, długich weekendów, wakacji, prowadzone są specjalne akcje (bezpieczny powrót, znicz, pomiar itp.) mobilizujące dodatkową liczbę funkcjonariuszy.

Jednocześnie uprzejmie informuję, że podczas tegorocznych Świąt Wielkanocnych przeprowadzono (po raz pierwszy na skalę całego kraju) działania wynikające z założeń do planu priorytetowych działań Policji, będących wynikiem rekomendacji Komisji Europejskiej (2004/345/EC). Prace te polegały na kompleksowej kontroli prędkości jazdy, prowadzonej równocześnie, w tym samym czasie, na terenie całego kraju, z wykorzystaniem całego dostępnego sprzętu technicznego do pomiaru prędkości. Akcja poprzedzona została szeroką kampanią informacyjną, przeprowadzoną w mediach ogólnopolskich oraz lokalnych. Zadaniem tych działań wyprzedzających było uświadomienie uczestnikom ruchu skali zagrożenia oraz promowanie bezpiecznych zachowań.

Od 2000 r. w policyjnej statystyce odnotowuje się corocznie stopniowy spadek ilości wypadków drogowych. Porównując dane za rok 2000 z rokiem ubiegłym należy stwierdzić, że liczba wypadków zmalała o 9.282. W roku 2005 liczba wypadków drogowych osiągnęła najniższy od 12 lat poziom. Spadła także liczba zabitych i rannych w wypadkach.

Podkreślić należy, że problematyka poruszona w oświadczeniu Pana Senatora pozostaje w zainteresowaniu wielu podmiotów, którzy w ramach ustawowych zadań, podejmują wszelkie działania zmierzające do zapewnienia bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

Z wyrazami szacunku

MINISTER

Spraw Wewnętrznych i Administracji

z up. Władysław STASIAK

Podsekretarz Stanu

Warszawa, 2006-05-29

Pan
Bogdan Borusewicz
Marszałek Senatu RP

Szanowny Panie Marszałku!

W nawiązaniu do przekazanego przez Pana Marszałka, oświadczenia P.P. senatorów RP Mieczysława Maziarza, Jana Szafrańca, Janiny Fetlińskiej oraz Michała Okła, dotyczącego przekształceń zakładów opieki zdrowotnej uprzejmie informuję, że co do zasady, podzielam wyjaśnienia złożone przez Ministra Zdrowia, pismem z dnia 10 maja 2006 r. Znak: NZ-OZO-070-6393-1/AH/06.

Jednocześnie podkreślam, że w aktualnym stanie prawnym Minister Skarbu Państwa w przedmiotowej sprawie nie posiada kompetencji.

Należy wyjaśnić, że szpitale i ich jednostki organizacyjne, działające w formie zakładów opieki zdrowotnej, stanowią w znakomitej większości mienie jednostek samorządu terytorialnego, takich jak gminy i powiaty, które wykonują uprawnienia ich organów założycielskich.

Właśnie w gestii zarządów gmin i powiatów leżą kompetencje do wyrażania zgody na "przekształcenia własnościowe", które są przedmiotem oświadczenia PP Senatorów i które powinny budzić niepokój wszystkich osób zainteresowanych prawidłowym gospodarowaniem mieniem publicznym. Minister Skarbu Państwa ze swojej strony również z zaniepokojeniem obserwuje tego rodzaju praktyki. W ocenie Ministra Skarbu Państwa istniejące negatywne zjawiska są konsekwencją braku systemowych uregulowań prawnych, które gwarantowałyby restrukturyzację i "zdrowe" finansowanie jednostek publicznej służby zdrowia. Z uwagi na komunalny charakter mienia w/w jednostek, Minister Skarbu Państwa nie ma żadnego instrumentarium prawnego, aby ingerować w gospodarowanie majątkiem własnym jednostek samorządu terytorialnego.

Pragnę przypomnieć, że w poprzedniej kadencji Sejm uchwalił w dniu 15 kwietnia 2005 roku ustawę o pomocy publicznej i restrukturyzacji publicznych zakładów opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 78 poz. 684). W projekcie tej ustawy proponowano rozwiązania prawne umożliwiające połączenie restrukturyzacji finansowej publicznych zakładów opieki zdrowotnej z zapewnieniem możliwości ich funkcjonowania w formie spółki prawa handlowego. Umożliwiałoby to pozyskiwanie środków na finansowanie prowadzonej przez nie działalności. W trakcie prac sejmowych rozwiązania te nie zostały zaakceptowane i w efekcie nie stały się częścią uchwalonej ustawy.

Z wyrazami szacunku

MINISTER

Wojciech Jasiński

Warszawa, 29.05.2006 r.

Pan
Bogdan Borusewicz
Marszałek Senatu RP

Szanowny Panie Marszałku!

W odpowiedzi na oświadczenie złożone przez senator Mirosławę Nykiel podczas 9 posiedzenia Senatu RP w dniu 20 kwietnia 2006 roku w sprawie Telekomunikacji Polskiej S.A. przekazuję następujące informacje.

Minister Skarbu Państwa posiada 3,97% akcji w kapitale zakładowym Spółki i nie będąc organem zwierzchnim w stosunku do Telekomunikacji Polskiej S.A. nie ma uprawnień władczych w stosunku do tego podmiotu. Z uwagi na znikomy udział w kapitale zakładowym, Skarb Państwa nie posiada reprezentanta w Radzie Nadzorczej Spółki. Uprawnienia akcjonariuszy, a także Rady Nadzorczej w stosunku do Spółki są określone w kodeksie spółek handlowych. Zgodnie z tymi uprawnieniami Skarb Państwa, jako akcjonariusz, nie ma możliwości oddziaływania na zarząd TP S.A. w zakresie dotyczącym zlecanych przez tę Spółkę usług serwisowych, a tym bardziej wpływania na konkretne działania restrukturyzacyjne podejmowane przez zarządy spółek podwykonawczych, wyłanianych w drodze przetargowej.

Z szacunkiem

MINISTER

Wojciech Jasiński

Warszawa, dnia 29 maja 2006 r.

Pan
Bogdan Borusewicz
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Marszałku

W odpowiedzi na oświadczenie złożone przez Pana Senatora Piotra Wacha podczas 9 posiedzenia Senatu RP w dniu 20 kwietnia br., znak: BPS/DSK-043-290/06, w sprawie planowego obniżenia środków finansowych przeznaczonych dla woj. opolskiego w ramach realizacji RPO w latach 2007-13, uprzejmie wyjaśniam co następuje:

Zmniejszenie środków z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego na Regionalne Programy Operacyjne (RPO) w projekcie Narodowych Strategicznych Ram Odniesienia (NSRO), zaakceptowanym w dniu 14 lutego br. przez Radę Ministrów, obecnie nazwany Narodowa Strategia Spójności 2007-2013 (NSS), nominalnie o 2,1364 mdl Euro w porównaniu do kwoty 18 122 mln Euro zapisanej w projekcie NSRO z 5 września 2005 roku, co w przypadku woj. opolskiego daje spadek środków o prawie 60 mln Euro do poziomu 432,7 mln Euro, wynika głównie z faktu zmniejszenia o 3 434 mln Euro całości kwoty Funduszy Strukturalnych przeznaczonych dla Polski a nie przeznaczenia części tych środków na realizację Programu Operacyjnego rozwój Polski Wschodniej.

Ponadto należy podkreślić, że w dokumencie NSS zgodnie z projektem Rozporządzenia Ogólnego Rady w sprawie Funduszy Strukturalnych, w ramach ostatecznie przyznanej Polsce kwoty środków wspólnotowych w wysokości 59 533 mln Euro, wydzielono rezerwy w kwocie 4 187,2 mln Euro. Rezerwy będą służyć pokryciu wydatków w różnych programach, także w RPO. Szczególnie dotyczy to 5-procentowej rezerwy krajowej z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w kwocie 2 001 mln Euro. Regiony pozyskają także 70% środków z Europejskiego Funduszu Społecznego, w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, to jest ok. 5,7 mld Euro. W zależności od zastosowanego algorytmu, na woj. opolskiego przypadnie dodatkowo od 130 mln Euro do ok. 145 mln Euro. W tej sytuacji obecnie zaproponowany podział środków jest korzystny dla województw.

Możliwości zwiększenia środków finansowych dla województwa opolskiego będą zależeć od decyzji dotyczącej alokacji środków na województwa w latach 2007-13, która ostatecznie zostanie podjęta przez Radę Ministrów po przeprowadzonych konsultacjach z samorządami i partnerami społecznymi. 15 marca br. Ministerstwo Rozwoju Regionalnego skierowało do Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego trzy propozycje algorytmów z prośbą o wyrażenie opinii na temat optymalnego - zdaniem Komisji - wariantu podziału dotacji unijnych na poszczególne regionalne programy operacyjne. Te trzy algorytmy skierowane do konsultacji to:

- algorytm 80/10/10 zaproponowany we wstępnym projekcie Narodowej Strategii spójności 2007-2013 przyjętym przez Radę Ministrów w dniu 14 lutego br.,

- algorytm stosowany przez Komisję Europejską przy wstępnym podziale dotacji unijnych na lata 2007-13, uwzględniający liczbę ludności, produkt krajowy brutto na mieszkańca i poziom bezrobocia,

- algorytm podobny do stosowanego przez Komisję Europejską, dzielący, w proporcji 60/40, środki w zależności od liczby ludności oraz odwrotności PKB na mieszkańca.

Wszystkie zaproponowane algorytmy przyczyniają się, chociaż w różnym stopniu, do zmniejszenia rozpiętości międzyregionalnych przez zachowanie największego, choć zróżnicowanego, poziomu wsparcia dla regionów "najsłabszych", a najniższego dla regionów "najsilniejszych".

Z poważaniem

Grażyna Gęsicka

Warszawa, dnia 29 maja 2006 r.

Pan
Bogdan Borusewicz
Marszałek
Senatu Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Marszałku,

Odnosząc się do treści przekazanego Ministrowi Sprawiedliwości Prokuratorowi Generalnemu w dniu 27 kwietnia 2006 r. oświadczenia Pana Senatora Andrzeja Mazurkiewicza, które zostało złożone na 9 posiedzeniu Senatu w dniu 20 kwietnia 2006 r. uprzejmie informuję, że opublikowany w "Gazecie Polskiej" z 12 kwietnia 2006 r. artykuł zatytułowany "Gra służb specjalnych", do którego w swoim oświadczeniu odwołuje się Pan Senator dotyczy prowadzonego przez Prokuraturę Okręgową w Łomży śledztwa w sprawie działania na szkodę Przedsiębiorstwa Przemysłu Spożywczego "PEPEES" S.A. z siedzibą w Łomży.

Postępowanie przygotowawcze w tej sprawie wszczęto 27 stycznia 2003 r. na podstawie zawiadomienia o przestępstwie Ministra Skarbu Państwa z 16 stycznia 2003 r. który podniósł że Zarząd "PEPEES" S.A. w Łomży spółki z udziałem Skarbu Państwa, w dniu 16 grudnia 2002 r. dofinansował PPHU "SPIDO" Spółka z o.o. kwotą 1 000 000 zł, po czym w dniu 31 grudnia 2002 r., a więc po 12 dniach zawarł umowę sprzedaży udziałów w tej spółce za 150 000 zł. Miało to nastąpić w sytuacji, gdy wartość księgowa podlegających sprzedaży udziałów wynosiła 1 170 889,16 zł, a nadto, że w dniach 29 listopada 2002 r. i 11 grudnia 2002 r. Zarząd "PEPEES" S.A. sprzedał za 2 836 zł udziały w spółce "SERWIS PEPEES", których wartość księgowa wynosiła 1 712 128 zł.

W świetle powyższego, określenie przedmiotu zawiadomienia o przestępstwie jako sprzedaży przez Zarząd "PEPEES" S.A. nierentownych spółek zależnych i nie dokonania aktualizacji wartości akcji Skarbu Państwa, które zawarte zostało w publikacji prasowej powołanej w oświadczeniu Pana Senatora nie zwierało istotnych elementów tegoż zawiadomienia i było co najmniej nieścisłe.

Opisywane śledztwo Prokuratury Okręgowej w Łomży od 10 lutego 2003 r. objęte było nadzorem służbowym Prokuratury Apelacyjnej w Białymstoku, a od sierpnia 2003 r. również nadzorem Biura Postępowania Przygotowawczego Prokuratury Krajowej.

Ostatecznie na podstawie zgromadzonego w toku tego wielowątkowego śledztwa materiału dowodowego, w tym zeznań licznych świadków, zabezpieczonej dokumentacji dotyczącej zarówno "PEPEES" S.A. jak i innych podmiotów gospodarczych oraz podlegającej uzupełnieniu w postępowaniu przygotowawczym opinii biegłej z zakresu rachunkowości i finansów prokurator objął zarzutami niegospodarności i działania na szkodę "PEPEES" S.A. i innych spółek prawa handlowego 15 osób, które z racji pełnionych w pokrzywdzonych spółkach funkcji zobowiązane były do dbałości o ich interesy majątkowe.

Następnie, po wyłączeniu do odrębnych postępowań materiałów dotyczących 4 podejrzanych, w dniu 31 października 2005 r. Prokurator Okręgowy w Łomży skierował do Sądu Rejonowego w Łomży akt oskarżenia przeciwko wymienionym w materiale prasowym Andrzejowi Krzysztofowi M. i Tomaszowi Pawłowi G. oraz przeciwko 9 innym osobom, którym zarzucił dopuszczenie się przestępstw kwalifikowanych głównie z art. 296 §3 kk w zw. z art. 296 §1 kk oraz art. 585 §2 ksh. Aktualnie więc sprawa ta pozostaje do dyspozycji sądu i prokurator nie posiada już w zakresie osób oskarżonych żadnych uprawnień władczych. Z tego też względu bezprzedmiotowym jest ewentualne podejmowanie działań nadzorczych.

Po wpływie powyższej sprawy do Sądu Okręgowego w Łomży troje sędziów złożyło wnioski o wyłączenie ich od udziału w jej rozpoznaniu. Wnioski te w dniu 10 listopada 2005 r. zostały na podstawie art. 41 §1 i 42 §1 kpk uwzględnione przez Sąd Rejonowy, a do rozpoznania sprawy jako sprawozdawcę wyznaczono Sędziego Sądu Rejonowego Jolantę Małachowską.

Następnie skład orzekający rozpoznawał liczne składane przez obrońców oskarżonych wnioski o kwestiach incydentalnych w tym o zwrot sprawy prokuratorowi oraz o wyłączenie jawności rozprawy.

Ponadto Sąd Rejonowy w Łomży postanowieniem z 11 stycznia 2006 r. nie uwzględnił wniosku trzech oskarżonych o wyłączenie wyznaczonej do rozpoznania sprawy SSR J. Małachowskiej.

W dniu 8 lutego 2006 r. sąd wyłączył do odrębnego postępowania sprawę jednego z oskarżonych, który uległ wypadkowi drogowemu i rozpoczął przewód sądowy.

Aktualnie postępowanie przed sądem nie zostało zakończone i pozostaje w toku. Termin kolejnej rozprawy wyznaczono na 30 maja 2006 r.

Uwzględniając wynikającą z przedstawionych powyżej ustaleń aktualną sytuację procesową w opisanej sprawie podnieść należy, że w tym stadium postępowania karnego ocena zasadności zawartych w akcie oskarżenia zarzutów w tym prawidłowości ustaleń faktycznych, które stanowiły podstawę ich sformułowania jak i przyjętej przez prokuratora w akcie oskarżenia kwalifikacji prawnej należy do wyłącznej kompetencji sądu orzekającego, przed którym sprawa zawisła.

Wobec tego nieuprawnionym byłoby obecnie wyrażanie w pozaprocesowej korespondencji ocen odnoszących się do kwestii, które będą przedmiotem orzeczenia niezawisłego sądu, a w szczególności podejmowanie ewentualnej polemiki z będącą podstawą pozostałych zarzutów opublikowanego w "Gazecie Polskiej" materiału prasowego tezą o bezpodstawnym, będącym wynikiem szeregu nieprawidłowości oskarżeniu przez prokuratora wymienianych w nim dwóch, z jedenaściorga oskarżonych.

Po ukazaniu, się zawierającej szereg zarzutów wobec prowadzącego śledztwo prokuratora publikacji prasowej, do której nawiązuje oświadczenie Pana Senatora Andrzeja Mazurkiewicza Prokuratura Apelacyjna w Białymstoku, w dniu 18 kwietnia 2006 r. zleciła przewodniczącemu zespołu wizytacyjnego aby w ramach przeprowadzanej w tym okresie wizytacji Prokuratury Okręgowej w Łomży przeprowadził badanie opisywanej sprawy. Niezależnie od tego, 19 kwietnia 2006 r. zlecono Prokuratorowi Okręgowemu w Łomży ustosunkowanie się do wysuniętych w materiale prasowym zarzutów w ramach postępowania służbowego.

Po zbadaniu podniesionych przez autora artykułu prasowego zarzutów Prokurator Okręgowy w Łomży nie stwierdził aby podległy mu prokurator prowadzący omawiane śledztwo dopuścił się naruszenia prawa, które winno skutkować odpowiedzialnością dyscyplinarną jak również przewinienia dyscyplinarnego mniejszej wagi, które uzasadniałoby wymierzenie kary porządkowej.

Z kolei analiza akt przeprowadzona w ramach wizytacji Prokuratury Okręgowej w Łomży dała jedynie podstawę do sformułowania kilku uwag dotyczących strony formalno-prawnej prowadzonego śledztwa. Stwierdzono w tym zakresie uchybienia prokuratora dotyczące m.in. eksponowanej w materiale prasowym oczywistej pomyłki pisarskiej w uzasadnieniu postanowienia o zabezpieczeniu majątkowym, w którym zamiast wskazania kary grzywny i obowiązku naprawienia szkody, które mogą zostać orzeczone w przyszłości, błędnie wpisano wyraz "przeszłości", czy też podnoszony już wcześniej w toku śledztwa w 2003 r. i wyjaśniony zarzut przekroczenia przez prokuratora terminu instrukcyjnego dla sporządzenia uzasadnienia o przedstawieniu lub zmianie zarzutu, co w niniejszej sprawie związane było z przesłaniem akt poza Prokuraturę Okręgową w Łomży w związku m.in. z koniecznością przedłużenia okresu śledztwa oraz rozpoznania złożonych przez podejrzanych środków odwoławczych na postanowienia w przedmiocie środka zapobiegawczego, czy też uznany za zasadny zarzut przekazania do sądu z opóźnieniem sporządzonych przez Policję wywiadów środowiskowych dotyczących kilku podejrzanych, które nie miały jednak wpływu na sposób zakończenia postępowania przygotowawczego ani na merytoryczną treść podejmowanych w czasie jego prowadzenia decyzji procesowych.

Ponadto informuję, że Prokurator Apelacyjny w Lublinie po stwierdzeniu, że w opublikowanym przez "Gazetę Polską" artykule "Gra służb specjalnych" artykule opublikowanym przez "Gazetę Polską" zawarto informacje nieprawdziwe dotyczące m.in. sygnalizowanego wcześniej nieścisłego przytoczenia treści zawiadomienia o przestępstwie złożonego przez Ministra Skarbu Państwa i niezgodnego z rzeczywistością sformułowania o przesłuchiwaniu Prezesa i Członka Zarządu "PEPEES" S.A. przez funkcjonariuszy ABW oraz co do organu i okoliczności uchylenia i zmiany środków zapobiegawczych wobec wymienionych w publikacji podejrzanych w dniu 26 kwietnia 2006 r. skierował do Redaktora Naczelnego tej gazety pisemne sprostowanie.

Natomiast, w związku z podniesionymi w materiale prasowym, do którego odnosi się oświadczenie Pana Senatora Andrzeja Mazurkiewicza zarzutami dotyczącymi sprzecznych z prawem działań Prezesa i Sędziów Sądu Rejonowego w Łomży akta sądowe omawianej sprawy zbadane zostały przez Prezesa Sądu Administracyjnego w Białymstoku, który po ich analizie nie stwierdził uchybień w zakresie sprawności postępowania i nie znalazł podstaw do podejmowania ewentualnych czynności o charakterze nadzorczym oraz wszczęcia czynności dyscyplinarnych wobec prezesa Sądu Rejonowego w Łomży.

Zarzuty wysuwane w publikacji pod adresem sądu dotyczą bowiem w istocie kwestii związanych z rozstrzygnięciami zapadłymi w rozpoznaniu wniosków składanych przez oskarżonych i ich obrońców. Zagadnienia te należą do sfery orzeczniczej, w której sędziowie są niezawiśli. W związku z tym, zarzuty tego rodzaju mogą zostać zbadane wyłącznie w trybie procesowym, w ramach rozpoznania środków odwoławczych w przypadku złożenia ich w przewidzianych przez ustawę sytuacjach. W szczególności kwestia nienależytej obsady sądu może stanowić zarzut odwoławczy w przypadku złożenia apelacji od wyroku, który w niniejszej sprawie jak już zaznaczono dotychczas nie zapadł.

W związku z podniesionymi w omawianej publikacji prasowej zarzutami wobec prokuratorów i sędziów oraz zarzutem bezprawnego wpływania przez funkcjonariuszy ABW w toku przesłuchań na treść określanych jako zeznania wyjaśnień wymienionych w nim podejrzanych nie zostało z urzędu wszczęte postępowanie przygotowawcze. Przeprowadzona bowiem w trybie postępowania służbowego oraz w ramach nadzoru służbowego weryfikacja zarzutów nieprawidłowości w urzędowaniu sędziów i prokuratorów nie doprowadziła do ujawnienia istotnych uchybień, które uzasadniałyby wszczęcie postępowania dyscyplinarnego lub podejrzenie popełnienia jakiegokolwiek czynu zabronionego.

Natomiast w zakresie zarzutu bezprawnego wpływania na treść wyjaśnień podejrzanych ustalono, że przed skierowaniem w marcu 2003 r. do Sądu wniosków o zastosowanie tymczasowego aresztowania wymienieni przez autora materiału prasowego podejrzani nie byli, wbrew treści publikacji przesłuchiwani przez funkcjonariuszy ABW, a jedynie przez prokuratora. Przez cały okres śledztwa żaden z podejrzanych, których miałyby dotyczyć bezprawne działania funkcjonariuszy, w toku wielokrotnych przesłuchań jak i kierowanej do różnych organów korespondencji również nie podniósł takich zarzutów. Również w toku przesłuchania przed sądem na rozprawie w dniu 8 lutego 2006 r. oskarżeni nie sygnalizowali sądowi nacisków ze strony funkcjonariuszy ABW lub żądań składania wyjaśnień obciążających jakiekolwiek inne osoby. W tej sytuacji, uwzględniając przebieg toczącego się odrębnie śledztwa przeciwko podejrzanemu, którego odpowiedzialności dotyczyłyby wyjaśnienia, które bezprawnie mieliby usiłować uzyskać funkcjonariusze ABW prokurator uznał, że zawarte w materiale procesowym sformułowanie, które nie znalazło potwierdzenia w ujawnionych dotychczas okolicznościach sprawy nie uzasadnia podejrzenia popełnienia przestępstwa, a tym samym nie stanowi przesłanki wszczęcia postępowania przygotowawczego.

W tym miejscu należy dodatkowo poinformować, że po opublikowaniu wymienionego na wstępie materiału prasowego, do Prokuratora Apelacyjnego w Białymstoku w dniu 4 maja 2006 r. wpłynęło złożone przez obrońcę jednego z oskarżonych zawiadomienie dotyczące przestępstw przeciwko wiarygodności dokumentów, do popełnienia których miało dojść w Sądzie Rejonowym w Łomży przy wydawaniu odpisów z akt omawianej sprawy. Zawiadomienie to przekazane zostało w trybie § 89(1) ust. 4 Regulaminu wewnętrznego urzędowania powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury do Prokuratury Okręgowej w Suwałkach celem procesowego rozpoznania.

Reasumując powyższe oraz odnosząc się do zagadnień podniesionych w oświadczeniu Pana Senatora Andrzeja Mazurkiewicza w zakresie dotyczącym kompetencji Ministra Sprawiedliwości Prokuratora Generalnego uprzejmie przedstawiam, że sporządzona w toku śledztwa przez biegłą z zakresu rachunkowości i finansów opinia była analizowana przez prowadzącego postępowanie przygotowawcze prokuratora, który po jej uzyskaniu dodatkowo przesłuchał biegłą oraz zlecił opracowanie opinii uzupełniającej. Aktualnie dowód ten będzie przedmiotem analizy i oceny sądu orzekającego w sprawie.

Natomiast w związku z podniesionymi w publikacji "Gazety Polskiej" zarzutami niezwłocznie podjęto w trybie i w granicach określonych przepisami działania nadzorcze i służbowe, które nie potwierdziły zaistnienia istotnych uchybień mogących stanowić podstawę dla pociągnięcia do odpowiedzialności dyscyplinarnej sędziów lub prokuratora, czy też okoliczności, które uzasadniałyby podejrzenie popełnienia przestępstw.

Łączą wyrazy szacunku

ZASTĘPCA

PROKURATORA GENERALNEGO

Jerzy Engelking