Stosownie do przepisów ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, usługi budowlane w zakresie budowy, adaptacji, remontów i konserwacji obiektów nauki, oświaty i wychowania objęte są siedmioprocentową stawką tego podatku - załącznik nr 5 do ustawy, poz. 76 pkt 2.

Usługi w zakresie edukacji, a więc również usługi świadczone przez szkoły wyższe, zwolnione są z podatku od towarów i usług - załącznik nr 2 do ustawy. W związku z tym podatek ten, naliczany przez podmioty świadczące usługi budowlane, stanowi dla szkół wyższych pewien koszt i pomimo, że jego stawka jest obniżona - 7% zamiast 22% - ma on istotny wpływ na poziom dotacji z budżetu w uczelniach państwowych i na wysokość czesnego za studia w uczelniach niepaństwowych. Aby ten koszt zmniejszyć, niektóre urzędy skarbowe obniżają podmiotom świadczącym usługi budowlane na rzecz państwowych szkół wyższych stawkę podatku z 7% nawet do 1%, czyli o sześć punktów procentowych.

Jedną z naczelnych zasad państwa prawa podniesionych do rangi konstytucyjnej jest równość wszystkich podmiotów wobec prawa. Dlaczego więc z takich preferencyjnych obniżek nie mogą korzystać podmioty, które świadczą tego typu usługi na rzecz niepaństwowych szkół wyższych? Przy inwestycjach o wartości kilku milionów zł netto zastosowanie obniżki z 7% do na przykład 4%, czyli o trzy punkty procentowe, pozwala uczelni zaoszczędzić co najmniej kilkadziesiąt tysięcy zł.

W związku z powyższym proszę Ministra Finansów o odpowiedź na pytanie: czy w świetle obowiązujących przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, niepaństwowa szkoła wyższa może ubiegać się o zastosowanie w stosunku do niej preferencyjnej, czyli niższej niż 7% stawki tego podatku w przypadku finansowania budowy, adaptacji. remontów i konserwacji obiektów dydaktycznych? Czy w tym zakresie Minister Finansów ustala centralnie określone zasady postępowania, czy też leżą one w gestii naczelników poszczególnych urzędów skarbowych?

Zbigniew Kruszewski

Senator RP