Nowelizacja ustawy o zakładach opieki zdrowotnej, nie konsultowana ze środowiskiem akademickim, gdzie szpitale kliniczne są poza uczelniami, jest nietrafiona. Szpitale te mają bowiem zadania dużo szersze aniżeli szpitale terenowe, co demonstrują kasy chorych, nie podpisując kontraktów, a dotyczy to: po pierwsze, dydaktyki przed- i podyplomowej, po drugie, działań naukowo-badawczych, po trzecie, wysokospecjalistycznych usług diagnostyczno-leczniczych. Zakres działalności diagnostyczno-leczniczej w obecnych klinikach został zawężony, a kontrakty dotyczą tylko procedur podstawowych, co znacznie zawęża działalność tych klinik. Kierownicy - profesorowie klinik stają się ordynatorami.

Uważam, że stanowisko konferencji rektorów, iż szpitale kliniczne muszą być integralną częścią wyższych uczelni medycznych, jak stanowi art. 76 projektu ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym, a organem założycielskim winien być rektor uczelni medycznej, jest normalne. Budżet państwa oraz grunty powinny stanowić podstawy finansowania tych uprzednio wymienionych zadań szpitali klinicznych. Niepodjęcie przez rząd stosownych poczynań doprowadzi nieuchronnie do regresu polskiego szkolnictwa medycznego, a nauczanie, badania naukowe i leczenie można prowadzić tylko przy łóżku chorego.